StoryEditorWiadomości rolnicze

Highland: co oferuje hodowcom szkockie bydło górskie?

18.04.2016., 14:04h
Highlandy, czyli szkockie bydło górskie, uznawane jest za jedną z najstarszych ras na świecie. Pierwsze wzmianki można znaleźć w XII-wiecznych źródłach pisanych, zaś archeologiczne dowody jej istnienia pochodzą już z VI wieku. W roku 1884 powstał pierwszy związek hodowlany – Związek Hodowców Szkockiego Bydła Górskiego, a rok później założono księgę zarodową tej rasy.

Pochodzenie rasy Highland


Zwierzęta pochodzą z górzystych terenów północnej i zachodniej Szkocji. Ich przodkami są dwie linie bydła: pierwsza nazywana Kyloe, była mniejsza i miała czarne ubarwienie, występowała na wyspach północnej Szkocji. Druga linia o czerwonawym ubarwieniu i większych rozmiarach występowała w górach północnej Szkocji.

Cechy rasy


Współczesna rasa highland to długowłose, krótkonogie bydło mięsne małego kalibru. Posiada umaszczenie bardzo zróżnicowane: najczęściej brązowe, ale również żółte, jasnobrązowe, ciemnobrunatne, czerwonobrunatne, czerwone i czarne, zdarzają się również zwierzęta o umaszczeniu białym i srebrnym (żadne umaszczenie nie jest dominujące genetycznie). Ma dość drobną budowę, ale prawidłową sylwetkę charakterystyczną dla bydła mięsnego jako efekt starannego doboru i celowej pracy hodowlanej prowadzonej od XVIII wieku. Głowa jest krótka, szeroka z lirowatymi rogami o rozpiętości nawet do 1,5 metra, z grzywką na czole sięgającą do połowy grzbietu nosa i z białą śluzawicą. Cechą wyróżniającą jest charakterystyczna długa, pokrywająca całe ciało, okrywa włosowa, w której występują dwie warstwy: zewnętrzna – składająca się z długich i grubych włosów, osłaniająca przed śniegiem i wiatrem, i wewnętrzna – miękka i puszysta, która chroni ciało przed utratą ciepła. 

Gruba pokrywa włosowa izoluje zwierzęta tak dobrze, że nie posiadają one tłuszczu podskórnego. Zwierzęta te są bardzo odporne na niekorzystne warunki pogodowe. Śnieg, wiatr i deszcz nie stanowią dla nich problemu. Są też odporne na choroby. Wszystko to powoduje, że highland jest długowieczny. Spotykane są krowy, które przeżyły 20 lat. Buhaj dwunastoletni, użytkowany rozpłodowo nie jest niczym nadzwyczajnym. Krowy w kłębie mają około 105 cm, buhaje 120–130 cm. Waga krów dochodzi do 450 kg, buhajów do 650 kg. Rasa ta szybko dojrzewa, jałówki można wprowadzić do rozrodu, gdy mają 15 miesięcy. Wycielenia nie wymagają asysty człowieka, cielęta po porodzie ważą od 25 do 35 kg. Mleczność krów kształtuje się na średnim poziomie. 

Użytkowanie mięsne rasy Highland


Przy opasie byków można osiągać wynik 1000 g przyrostu dobowego. W zależności od warunków utrzymania, zwierzęta bardzo różnią się wyrostowością. W chowie fermowym, po wyeliminowaniu wpływu ostrego klimatu i bardzo ekstensywnego żywienia, dorosłe buhaje uzyskują masę ok. 800 kg. Przy intensywnym żywieniu opasy mogą osiągać masę 450 kg w wieku ok. 15 miesięcy, ale z reguły opasane są mniej intensywnie (z wykorzystaniem pastwiska) do wieku 2 lat.


W polskich warunkach bydło tej rasy może przebywać cały rok na pastwiskach. Zwierzęta te przyzwyczajają się do właścicieli, są generalnie łatwe w obsłudze. Nie mają dużych wymagań pokarmowych. Mięso ma wysokie walory kulinarne, jest marmurkowate, soczyste, o niskiej zawartości cholesterolu i praktycznie pozbawione tłuszczu okrywowego. 

Mimo ruchliwości, żywego temperamentu i długich rogów, przydających zwierzętom groźnego wyglądu, jest to bydło bardzo łagodne. Wykazuje dużą tolerancję nie tylko wobec innych gatunków zwierząt gospodarskich (co umożliwia wypas mieszany), ale również wobec gatunków dzikich, wyróżniając się wśród innych ras bydła ponadprzeciętną inteligencją. Coraz częściej highlandy można spotkać w gospodarstwach agroturystycznych.
 
Andrzej Rutkowski
Warsaw
wi_00
mon
wi_00
tue
wi_00
wed
wi_00
thu
wi_00
fri
wi_00
18. kwiecień 2024 14:15