Zasady budowy sieci gazowych oraz stacji gazowych uregulowane są obecnie w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie. Jednak ten akt prawny jest skomplikowany i trudno czasami stwierdzić, jakie odległości powinny być zastosowane w przypadku danej inwestycji. Dlatego znając szczegóły techniczne budowy, najlepiej udać się do wydziału budownictwa i architektury starostwa.
Rozporządzenie stanowi, że gazociągi dzieli się według:
- maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP) na: niskiego ciśnienia (do 10,0 kPa włącznie), średniego ciśnienia (powyżej 10,0 kPa do 0,5 MPa włącznie), podwyższonego średniego ciśnienia (powyżej 0,5 MPa do 1,6 MPa włącznie) oraz gazociągi wysokiego ciśnienia (powyżej 1,6 MPa);
- stosowanych materiałów na gazociągi stalowe i z polietylenu.
Dla gazociągów należy wyznaczyć, na okres ich użytkowania, strefy kontrolowane. Teren o zabudowie budynkami zamieszkania zbiorowego oraz obiektami użyteczności publicznej, o zabudowie jedno- lub wielorodzinnej, intensywnym ruchu kołowym, rozwiniętej infrastrukturze podziemnej (takiej jak sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, gazowe, energetyczne i telekomunikacyjne), oraz ulice, drogi i tereny górnicze zalicza się do pierwszej klasy lokalizacji.
Teren o zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej, zabudowie budynkami rekreacji indywidualnej, a także niezbędnej dla nich infrastrukturze zalicza się do drugiej klasy lokalizacji.
Według rozporządzenia w strefach kontrolowanych należy nadzorować działania, które mogłyby spowodować uszkodzenie gazociągu lub mieć inny negatywny wpływ na jego użytkowanie i funkcjonowanie.
W strefach takich nie należy wznosić obiektów budowlanych, urządzać stałych składów i magazynów oraz podejmować działań mogących spowodować uszkodzenia gazociągu podczas jego użytkowania. Nie mogą w nich rosnąć drzewa w odległości mniejszej niż 2 m od gazociągów o średnicy do DN 300 włącznie i 3 m od gazociągów o średnicy większej niż DN 300, licząc od osi gazociągu do pni drzew. Wszelkie prace w strefach kontrolowanych mogą być prowadzone tylko po wcześniejszym uzgodnieniu sposobu ich wykonania z właściwym operatorem sieci gazowej.
Jeżeli w planach uzbrojenia podziemnego nie przewidziano stref kontrolowanych dla gazociągów budowanych w pasach drogowych na terenach miejskich i wiejskich, ich lokalizację należy ustalić w dokumentacji projektowej gazociągu, po uzgodnieniu z zarządcą drogi.
Szerokość stref kontrolowanych powinna wynosić dla gazociągów o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP):
- do 0,5 MPa włącznie – 1 m;
- powyżej 0,5 do 1,6 MPa włącznie – 2 m;
- powyżej 1,6 MPa oraz o średnicy: a) do DN 150 włącznie – 4 m, b) powyżej DN 150 do DN 300 włącznie – 6 m, c) powyżej DN 300 do DN 500 włącznie – 8 m, d) powyżej DN 500 – 12 m.
Gazociągi stalowe o MOP większym niż 0,5 MPa należy projektować i budować w taki sposób, aby inne obiekty budowlane znajdowały się w odległości od osi gazociągu nie mniejszej niż:
- połowa szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do pierwszej klasy lokalizacji,
- dwukrotność połowy szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do drugiej klasy lokalizacji,
- trzykrotność połowy szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do trzeciej klasy lokalizacji.
Inne obiekty budowlane powinny być lokalizowane w stosunku do gazociągów w odległościach nie mniejszych niż te powyżej.
Stacje gazowe dzieli się według MOP na wejściu do stacji na:
- średniego ciśnienia – dla ciśnienia do 0,5 MPa włącznie;
- podwyższonego średniego ciśnienia – dla ciśnienia powyżej 0,5 do 1,6 MPa włącznie;
- wysokiego ciśnienia – dla ciśnienia wyższego od 1,6 MPa.
Dla takich stacji odległości od budynków powinny być większe od poziomego zasięgu stref zagrożenia wybuchem ustalonych dla tych stacji, o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.
