W razie zbycia rzeczy najętej (wydzierżawionej) w czasie trwania najmu (dzierżawy) nabywca wstępuje w stosunek najmu (dzierżawy) na miejsce zbywcy (zgodnie z art. 678 w związku z art. 694 Kodeksu cywilnego). Może jednak wypowiedzieć dzierżawę z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. Uprawnienie do wypowiedzenia umowy nie przysługuje nabywcy, jeżeli umowa była zawarta na czas oznaczony z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną, natomiast ziemię dzierżawcy wydano.
Zawarta przez Pana umowa spełnia powyższe warunki, a zatem nowy właściciel nie może wypowiedzieć dzierżawy przed upływem terminu, na jaki została zawarta. Chyba że umowa przewiduje możliwość wcześniejszego wypowiedzenia i dodatkowo wskazuje, z jakich powodów mogłaby zostać wypowiedziana.
Gdyby umowa ta została zawarta 3 lata temu lub dawniej i od tego czasu była wykonywana, to w przypadku sprzedaży dzierżawionej nieruchomości przysługiwałoby Panu prawo pierwokupu. Wynika to z art. 3 Ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Oznacza to, że właściciel powinien Pana powiadomić o zamiarze sprzedaży za określoną cenę i dopiero wówczas, gdyby Pan nie zgłosił chęci nabycia, mogłoby nastąpić zawarcie umowy z inną osobą.
Jednak niedotrzymanie tej procedury nie powoduje nieważności zawartej umowy. Prawo pierwokupu ma zastosowanie tylko przy sprzedaży. W przypadku zawarcia innej umowy, np. darowizny lub umowy o dożywocie, nie wchodzi ono w grę. W sytuacji, gdy umowa była wykonywana krócej niż 3 lata, prawo pierwokupu Panu nie przysługuje i właściciel nie miał obowiązku informowania o zamiarze zbycia nieruchomości.
Przy sprzedaży poprzedni właściciel powinien natomiast poinformować zarówno notariusza, jak i nabywcę, że zbywana nieruchomość jest przedmiotem dzierżawy. Brak takiej informacji również nie powoduje nieważności umowy. Daje jedynie nabywcy możliwość wycofania się z umowy ze względu na wprowadzenie w błąd
