Rzepak

Czerń krzyżowych groźna w łuszczynach rzepaku

Po zgniliźnie twardzikowej to druga co do znaczenia w rzepaku choroba okresu kwitnienia. Czerń krzyżowych, której sprawcami są grzyby z rodzaju Alternaria, występuje jednak we wszystkich fazach rozwojowych rzepaku – od siewek aż do wytworzenia nasion.

Rozwojowi czerni krzyżowych sprzyja temperatura od 10 do 30 st. C (optymalna 20–25 st. C) oraz wysoka wilgotność gleby i powietrza. Choć objawy czerni krzyżowych są dość charakterystyczne, zwłaszcza na łuszczynach, to można ją pomylić z mączniakiem rzekomym, suchą zgnilizną kapustnych i szarą pleśnią.

Atak z nasion i resztek pożniwnych

Najczęściej choroba ma pod koniec kwitnienia rzepaku idealne warunki rozwoju, czyli ciepło i wilgoć z częstych opadów deszczu. Czerni krzyżowych bardzo pomagają w infekowaniu rzepaku uszkodzenia powodowane przez chowacza podobnika, pryszczarka kapustnika i mszyce, a także przez uszkodzenia mechaniczne powodowane opadami gradu.

Pierwotnym źródłem infekcji czernią krzyżowych, według opisu choroby opracowanego przez specjalistów w IOR – PIB w Poznaniu, są porażone nasiona i resztki pożniwne. Zarodniki konidialne tworzą się na powierzchni plam i rozprzestrzeniają się przez wiatr oraz deszcz. Grzyb wnika do rośliny przez kutikulę i szparki oddechowe.

Porażone liście stopniowo tracą zdolność asymilacyjną i obumierają, mogą też stanowić źródło infekcji dla łuszczyn. Porażone łuszczyny szybciej zasychaj...