Kiedy opasanie zwierząt przestaje się opłacać?
Hodowla Zwierząt
Bydło mięsne
Data publikacji 24.01.2019r.
Optymalnym terminem zakończenia opasu jest okres tzw. dojrzałości fizjologicznej zwierząt. Jest to czas, w którym odkładanie się białka w tuszy zdecydowanie maleje, a dalsza kontynuacja opasu staje się nieopłacalna z powodu dużego otłuszczania się zwierząt.
r e k l a m a
Kiedy bydło osiąga dojrzałość fizjologiczną?
Taka sytuacja następuje w momencie osiągnięcia przez zwierzę około 60% średniej masy ciała dorosłego osobnika danej rasy oraz spadku jego dziennych przyrostów do około 80% przyrostów maksymalnych.
U młodych zwierząt w przyroście dziennym dominuje tkanka mięśniowa. W miarę starzenia się odkłada się coraz więcej tłuszczu. To z kolei sprawia, że zwiększa się wartość energetyczna przyrostów i na uzyskanie 1 kg przyrostu masy ciała trzeba dostarczać zwierzęciu coraz więcej energii i opas staje się coraz mniej opłacalny. Najbardziej cenne tusze pochodzą od ras mięsnych lub mieszańców. Oczywiście, pod względem ekonomicznym najlepsze do opasu są mieszańce, gdyż dzięki efektowi heterozji mają one większą zdolność opasową, która jest efektem wyższych dziennych przyrostów masy ciała, przy mniejszym zużyciu składników pokarmowych na jednostkę przyrostu. Mieszańce mają także o 3–6% wyższą wydajność rzeźną i nawet do 5% wyższy udział mięsa w tuszy.
Ile powinny wynosić przyrosty buhajków?
r e k l a m a
W okresie opasu optymalne dobowe przyrosty masy ciała buhajków powinny wynosić od 900 do 1100 g. Przyrosty buhajków na poziomie 1000 g na dobę pozwalają uzyskać tusze o średniej zawartości 67% mięsa i 17 % tłuszczu. Zwiększenie przyrostów do np. 1200 g i więcej powoduje wzrost otłuszczenia do 17% i zmniejszenie się zawartości białka w tuszy.
- W zależności od intensywności żywienia i rasy, najwyższe dzienne przyrosty masy ciała buhajków występują w przedziale wagowym od ok. 200–250 do 300–350 kg
O długości opasu decyduje rasa
Niemniej ważnym czynnikiem decydującym o intensywności żywienia i długości opasania jest rasa. Jeżeli bydło ras małych, wcześnie dojrzewających, będzie żywione dawkami wysokoenergetycznymi, to powodować to będzie niepotrzebne odkładanie się tłuszczu. Z kolei rasy późno dojrzewające mają większą zdolność odkładania białka, nawet po osiągnięciu znacznej wagi, dlatego mogą być żywione bardziej intensywnie przez dłuższy okres. Intensywnego żywienia wymagają rasy: charolaise, limousine, simental, natomiast zdecydowanie mniej intensywnego: hereford, aberdeen angus, salers, a także czarno-biała i czerwono-biała.
Beata Dąbrowska
