Możliwość pozostania w ubezpieczeniu społecznym rolników po podjęciu działalności gospodarczej w niewielkich rozmiarach i spełnieniu warunków określonych przepisami można określić raczej jako przywilej. Gdyby go nie było, płaciłby Pan znacznie wyższą składkę do ZUS.
Wymiar składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe określa art. 17 Ustawy z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zgodnie z tym przepisem, składka miesięczna za każdego ubezpieczonego wynosi 10% emerytury podstawowej. Natomiast za ubezpieczonego, który jednocześnie prowadzi gospodarstwo i pozarolniczą działalność gospodarczą, składka wynosi dwukrotność tej kwoty.
Rolnik, którego gospodarstwo rolne obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 50 ha przeliczeniowych, opłaca dodatkową składkę miesięczną w wysokości:
- 12% emerytury podstawowej – w przypadku gdy gospodarstwo rolne obejmuje obszar użytków rolnych do 100 ha przeliczeniowych;
- 24% emerytury podstawowej – w przypadku gdy gospodarstwo rolne obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 100 ha przeliczeniowych do 150 ha przeliczeniowych;
- 36% emerytury podstawowej – w przypadku gdy gospodarstwo rolne obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 150 ha przeliczeniowych do 300 ha przeliczeniowych;
- 48% emerytury podstawowej – w przypadku gdy gospodarstwo rolne obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 300 ha przeliczeniowych.
Z kolei sposób ustalania wysokości emerytury (i renty) rolniczej zawarty został w art. 24,25 i 26 ww. ustawy. Jak wynika z ich treści, a zwłaszcza z treści art. 25, który dotyczy zasad ustalania części składkowej emerytury, okresy opłacania podwójnej składki przez osobę prowadzącą dodatkowo działalność gospodarczą nie mają wpływu na wysokość świadczenia.
Alicja Moroz
prawnik redakcyjny
