Spróbujmy je przeanalizować po kolei, zgodnie z kolejnością obowiązującą w polskiej wycenie.
-tutaj w ciągu ostatnich 15 lat nastąpił bardzo znaczący postęp. Po pierwsze, ta cecha jest najbardziej odziedziczalna a po drugie, wysokość jest związana z mlecznością. W polskich badaniach stwierdzono, że im krowa wyższa o 1 cm w krzyżu, to może wyprodukować w laktacji o 50 kg mleka więcej. Optymalny wzrost podawany przez Duński Związek Hodowców Bydła Holsztyńskiego to 148 – 150 cm dla krowy pierwiastki. Należy jednak pamiętać, że wiele obór w Polsce to obory uwięziowe o określonej długości stanowisk, za którymi znajduje się kanał gnojowy. Zwiększenie wzrostu to również zwiększenie długości ciała krowy, a co za tym idzie, krowy tylnymi kończynami stoją w kanale gnojowym. Kładąc się na stanowiskach ich wymię jest na końcu stanowiska a nawet tylne ćwiartki wpadają do kanału gnojowego. To powoduje, iż gruczoł mleczny jest bardziej narażony na kontakt z bakteriami i innymi drobnoustrojami z obornika, racice tylnych kończyn podobnie. Zbyt krótkie stanowisko (tylne nogi w kanale gnojowym) powoduje nierównomierne rozłożenie ciężaru zwierzęcia, co może skutkować brakowaniem ze względu na choroby wymienia racic i nóg. Ponadto należy pamiętać, że wyższa krowa więcej waży, a wiec zwiększa się obciążenie każdej z kończyn. Reasumując, jeżeli zwierzę jest za wysokie, wzrasta % brakowania krów w stadzie.
Wysokość w krzyżu
-tutaj w ciągu ostatnich 15 lat nastąpił bardzo znaczący postęp. Po pierwsze, ta cecha jest najbardziej odziedziczalna a po drugie, wysokość jest związana z mlecznością. W polskich badaniach stwierdzono, że im krowa wyższa o 1 cm w krzyżu, to może wyprodukować w laktacji o 50 kg mleka więcej. Optymalny wzrost podawany przez Duński Związek Hodowców Bydła Holsztyńskiego to 148 – 150 cm dla krowy pierwiastki. Należy jednak pamiętać, że wiele obór w Polsce to obory uwięziowe o określonej długości stanowisk, za którymi znajduje się kanał gnojowy. Zwiększenie wzrostu to również zwiększenie długości ciała krowy, a co za tym idzie, krowy tylnymi kończynami stoją w kanale gnojowym. Kładąc się na stanowiskach ich wymię jest na końcu stanowiska a nawet tylne ćwiartki wpadają do kanału gnojowego. To powoduje, iż gruczoł mleczny jest bardziej narażony na kontakt z bakteriami i innymi drobnoustrojami z obornika, racice tylnych kończyn podobnie. Zbyt krótkie stanowisko (tylne nogi w kanale gnojowym) powoduje nierównomierne rozłożenie ciężaru zwierzęcia, co może skutkować brakowaniem ze względu na choroby wymienia racic i nóg. Ponadto należy pamiętać, że wyższa krowa więcej waży, a wiec zwiększa się obciążenie każdej z kończyn. Reasumując, jeżeli zwierzę jest za wysokie, wzrasta % brakowania krów w stadzie.
Głębokość tułowia i szerokość klatki piersiowej
– te dwie cechy zbadane na duńskiej i holenderskiej populacji hf pokazują, iż optymalne wartości to 6 (w skali oceny krów), czyli słupek wyceny pokrojowej buhaja lekko wychylony w prawo.
Ustawienie zadu
– tutaj wszyscy są zgodni – najlepiej, jeżeli wartość jest zbliżona do zera, czyli nie ma słupka ani w prawo ani w lewo.
Szerokość zadu
– jako najlepsza to 5,5, czyli pomiędzy 5 a 6 w skali oceny krów (słupek wyceny buhaja lekko wychylony w prawo). Teoretycznie im szerszy zad u krowy, tym łatwiejsze wycielenia, należy jednak pamiętać, że szeroki zad u rodzącego się cielęcia, to trudniejszy poród oraz konsekwencje z tym związane: uduszenia cieląt, rozerwanie żeńskich narządów rozrodczych.
Postawa nóg tylnych – widok z boku
Postawa nóg tylnych – widok z boku – idealna postawa to kąt około 135 stopni, tak samo jak w ustawieniu zadu najlepiej, jeżeli u buhaja ta cecha ma wartość zbliżoną do przeciętnej, czyli 0 w wycenie amerykańskiej i kanadyjskiej a 100 w wycenie polskiej.
Racice, czyli kąt ustawienia racicy
– ze względu na prawidłową lokomocję, idealna racica jest lekko spionowana, czyli w ocenie krowy ta cecha powinna być punktowana 6–7. Przekładając to na wycenę buhaja, słupek powinien być lekko wychylony w prawo.
Postawa nóg tylnych
– widok z tyłu, zawieszenie przednie wymienia, zawieszenie tylne wymienia, więzadło środkowe wymienia, szerokość wymienia – przy tych cechach jest bardzo dobrze, jeżeli słupki są maksymalnie wychylone w prawo (w ocenie krowy 9 punktów).
Położenie wymienia
– wszyscy dążą do wysokiego zawieszenia wymienia, jednak zbyt mocne podniesienie wymienia powoduje zmniejszenie objętości tkanki gruczołu mlecznego, czyli możliwości produkcyjnych a zarazem mniejsze wymię to mniejszy „magazyn” dla mleka między udojami (dobrze, jeśli słupek przy ocenie buhaja jest lekko wychylony w prawo).
Ustawienie strzyków przednich i ustawienie strzyków tylnych
– idealnie, jeżeli strzyki są skierowane ku dołowi, czyli brak słupka zarówno w lewo jak i w prawo. Długość strzyków tak samo jak przy cesze poprzedniej, strzyki nie powinny być, ani krótkie ani długie.
