W jaki sposób zapobiec pasiastości liści jęczmienia?

Źródłem infekcji pasiastości liści jęczmienia jest materiał siewny. Z ziarna grzybnia przerasta systemicznie młodą roślinę. Infekcja siewek jest w dużym stopniu uzależniona od temperatury gleby i wilgotności powietrza. Zakażeniu sprzyjają temperatury od 8°C do 10°C w czasie kiełkowania ziarna. W trakcie wzrostu roślin grzyb rozwija się na kolejnych pochwach liściowych, w fazie strzelania w źdźbło przenosi się na liście i prowadzi to do ich obumierania w okresie po kwitnieniu roślin zdrowych. Ostatecznie następuje infekcja kłosa, który często nie rozwija się i pozostaje w pochwie liściowej.

Zarodniki konidialne nie mają zdolności zakażania liści sąsiednich roślin. Przenoszone są z wiatrem na kłosy roślin zdrowych. Następnie kiełkują między słupkiem a plewką, a potem strzępki grzybni wnikają do okrywy owocowo-nasiennej formującego się ziarniaka. Zakażone ziarniaki mogą wykształcać się normalnie i są, niestety, źródłem infekcji w następnym roku, po wysianiu ziarna. Zarodnikowaniu grzyba i zakażeniu nasion sprzyja duża wilgotność w czasie kłoszenia i kwitnienia.

Z opisów biologii sprawcy choroby wynika, że stadium workowe tworzy się rzadko na ściernisku i nie odgrywa znaczącej roli w cyklu rozwojowym grzyba. Do czynników zwiększających ryzyko występowania choroby możemy zaliczyć: stosowanie zakażonego materiału siewnego, wybór odmian podatnych na porażenie, zbyt gęsty siew oraz zbyt wysokie nawożenie azotowe.

• Pasiastość liści jęczmienia występuje jedynie na jęczmieniu i jest jednakowo groźna dla formy ozimej, jak i jarej. Optymalny udział zbóż w strukturze zasiewów i konieczne zaprawianie materiału siewnego zaprawą skuteczną na sprawcę pasiastości liści jęczmienia to właściwe i najważniejsze możliwości ograniczania tej groźnej choroby

• Jakość zapraw chroniących przed pasiastością liści jest szczególnie ważna w jęczmieniu ozimym. To zdjęcie zdrowych roślin wykonane wiosną, na którym widać jeszcze utrzymujące się wybarwienie zaprawionych ziarniaków jęczmienia ozimego

Pasiastość liści jęczmienia może być mylona w rozpoznawaniu z innymi chorobami tego gatunku. Pasiastość po pokonaniu drogi na pochwach liściowych (smugi) w fazie strzelania w źdźbło objawia się na kolejnych liściach (zazwyczaj na drugim i trzecim) w postaci początkowo żółtych, a później brunatnych chlorotycznych, długich smug między nerwami. Na plamach może pojawić się brunatny nalot zarodnikowania konidialnego grzyba. Zwykle na liściach występuje kilka smug. W miejscach przebarwienia liście z czasem zasychają i pękają wzdłuż na wąskie pasma powodując tzw. rzemykowatość liści. Liście stopniowo zamierają przed lub w czasie kłoszenia. Rośliny porażone są niższe i nie wykłaszają się. Te końcowe objawy i skutki rozwoju choroby zależą od terminu zamierania roślin. Całkowicie chore rośliny zamierają przed wykształceniem ziarna. Słabiej porażone wykłaszają się, a kłosy są zdeformowane i płone.

Plamistość siatkowa jęczmienia (z którą może być mylona pasiastość liści jęczmienia) objawia się na początku małymi brunatnymi plamkami, które składają się z poprzecznych i podłużnych brunatnych nekroz, tworząc wzór "siatki" i mogą występować jednocześnie w kilku miejscach na liściu. Są to typowe objawy tej choroby, przy czym zamiast plam może ona objawiać się także w postaci smug (objawy nietypowe). Plamistość liści (druga choroba, z którą można mylić pasiastość liści jęczmienia) objawia się natomiast małymi, brązowymi i nieregularnymi plamami. Liść wygląda jakby był posypany zmielonym pieprzem, przy czym plamy po pewnym czasie łączą się.

• W trakcie wzrostu roślin jęczmienia grzyb rozwija się na kolejnych pochwach liściowych wytwarzając charakterystyczne żółte, później brunatniejące chlorotyczne smugi, biegnące między nerwami przez całą długość blaszki liściowej. Smuga może być jedna, ale najczęściej jest ich kilka, przez co porażone liście ostatecznie pękają wzdłuż na wąskie pasma powodując tzw. rzemykowatość liści