Tatarska Jurta żyje, ale wciąż potrzebuje pomocy

„Jurt” to po tatarsku „dom”. Tatarska Jurta była domem – dla rodziny Bogdanowiczów, dla przejeżdżających przez Kruszyniany turystów, dla zatrzymujących się na dłużej agroturystycznych gości. Ale też dla różnych kultur, bo Dżenneta i Mirosław w swojej stuprocentowej tatarskości otwarci byli, i są, na  kulturowe bogactwo tego świata.

W Jurcie jadło się tatarskie pierekaczewniki, kibiny, cebulniki i czebureki, ale i rozmawiało. Do tegorocznego długiego weekendu majowego. W ciągu kilku godzin z dymem poszedł rodzinny stary dom dziadka, kryjący rodzinne pamiątki, odznaczenia, zdjęcia, stare stroje, i drugi – dobudowany przez Mirosława, w którym działała agroturystyka. Kiedy na początku lipca odwiedziliśmy Kruszyniany, na miejscu pogorzeliska na usunięcie wciąż czekała góra osmolonych belek i desek. Ale pod tymczasowym namiotowym dachem Bogdanowicze ciągle gotują i podejmują tatarską kuchnią przybyszów. I wciąż zbierają pieniądze na odbudowę tego, co było dorobkiem życia nie tylko ich, ale wielu pokoleń przed nimi.

• Dżenneta i Mirosław wciąż potrafią się uśmiechać. Tak wciąż witają gości

Jeśli chcesz im pomóc, możesz wpłacić pieniądze na poniższe konto albo wejść na stronę Pomagamy Tatarskiej Jurcie na portalu pomagam.pl, gdzie trwa publiczna zbiórka na odbudowę.

• Na miejscu, w którym stał wielki dom z pokojami gościnymi, jeszcze sporo jest do uprzątnięcia