Dobrze się składa, gdyż od 1 do 3 maja trwają dni liściaste, które sprzyjają wysiewom tych roślin. Kolejne dni liściaste wypadną w połowie miesiąca.
Jarmuż to nie tylko dekoracja
Jarmuż od kilku lat króluje na naszych stołach i podbija kolejne serca. A przecież to warzywo już kiedyś gościło w menu naszych rodziców i dziadków, stosowano je również jako ozdobę zagonków. Potem odeszło w zapomnienie, by znów pojawić się w wielkim stylu. Jarmuż właściwie można uprawiać na każdej glebie, nie ma szczególnych wymagań ani nie stanowi problemu nawet dla początkującego ogrodnika. Pamiętać trzeba jedynie o tym, że nie lubi gleb podmokłych ani kwaśnych. Wybierajmy pod jego uprawę stanowiska słoneczne oraz takie, na których nie było wcześniej roślin kapustnych, bo to niesie za sobą ryzyko chorób. Nawet tak odporna roślina jak jarmuż może się im nie oprzeć.
Najczęściej uprawiamy jarmuż z rozsady, choć uprawa z bezpośredniego siewu do gruntu też jest możliwa. W zależności od sposobu uprawy, jak i terminu użytkowania, wysiewamy go od maja do lipca, jeśli będzie uprawiany z bezpośredniego siewu w rzędy co 60 cm. Jeżeli chcemy uprawiać z rozsady, wysiewamy na rozsadniku w maju i czerwcu. Produkcja na rozsadę trwa około półtora miesiąca. Po uzyskaniu rozsady rośliny wysadzamy na miejsce stałe w rzędach oddalonych od siebie o 40–50 cm. Rośliny sadzimy w rzędzie w odległości 50 cm. Wysokie sadzimy rzadziej – nawet w odległości do 70 cm. Liście jarmużu możemy użytkować przez całe lato, zrywając kolejno listki od dołu. Możemy spożywać go w postaci surówek, podawać podobnie jak szpinak lub dodawać do potraw. Liście najlepsze są jednak po przemarznięciu. Wówczas tracą goryczkę i stają się delikatniejsze.
Malownicze główki brukselki
Nasiona kapusty brukselskiej powinniśmy wysiać najpóźniej do końca kwietnia. Jeżeli opóźnimy zbytnio siew, możemy nie uzyskać właściwej jakości główek. Po upływie około 6–7 tygodni, podobnie jak w przypadku jarmużu, rozsada jest gotowa do wysadzenia na miejsce stałe. Należy zachować rozstawę w rzędzie około 60 cm. Natomiast rzędy powinny być oddalone od siebie o mniej więcej 75 cm. Rozsadę sadzimy dość głęboko, tak by w ziemi była połowa rośliny. Zachowanie dużych odległości między roślinami jest konieczne dla otrzymania dużych i zwartych główek. Ułatwi to także zbiór i wszelkie prace pielęgnacyjne. Podczas uprawy usuwamy systematycznie chwasty, wzruszamy glebę, a we wrześniu ogławiamy rośliny. Odmiany wczesne ogławiamy w sierpniu. To zabieg dość istotny, dzięki niemu plon będzie wyrównany, zbiór wcześniejszy i większy.
Kapusta brukselska ma dość duże wymagania glebowe: wymaga ziemi żyznej, zasobnej w składniki pokarmowe, dobrze zdrenowanej i o odczynie pH 6,5–7. Nie znosi terenów podmokłych. Przy uprawie na glebach lekkich musimy pamiętać o dokarmianiu, najlepiej stosując kompost lub uprawiając w drugim roku po oborniku. Możemy też stosować nawozy wieloskładnikowe o niskiej zawartości azotu. Pamiętajmy też o systematycznym podlewaniu. Z niedoborem wilgoci brukselka nie poradzi sobie tak dobrze jak jarmuż.
Chrupka i zdrowa kalarepka
Kolejna roślina z rodziny kapustowatych, która często gości na naszych stołach, zarówno w stanie surowym, jak i przetworzonym, to kalarepa. Ma mniejsze wymagania glebowe od pozostałych roślin z tej rodziny. Dobrze się czuje na glebach próchnicznych, zasobnych w składniki pokarmowe, o uregulowanych stosunkach wodnych i odczynie pH 5,5–6,8. W okresach suszy i wiązania zgrubień absolutnie wymaga systematycznego podlewania. Jeśli pozwolimy sobie na przerwy i nieregularność, ryzykujemy popękaniem zgrubień. Kalarepkę uprawiamy z rozsady na plon letni bądź jesienny. Nasiona wysiewamy od marca do końca kwietnia. Gotową rozsadę, czyli taką, która ma pięć dobrze wykształconych, wyrośniętych liści, wysadzamy na zagonie w rozstawie rzędów 40 cm. W rzędzie zaś co 20 do 30 cm. Międzyrzędzia możemy ściółkować włókniną lub folią – wówczas ominie nas obowiązek pielenia. Do ściółkowania możemy również wykorzystać kompost, dzięki temu nie tylko uchronimy rośliny przed zachwaszczeniem, ale również dostarczymy im składników pokarmowych.
Małgorzata Wyrzykowska
