Presja chorób jest też wynikiem agrotechniki i sprzyja im każdy błąd w uprawie. Niezwykle korzystne dla rozwoju chorób są wszelkie uproszczenia w uprawie gleby. Obok suchej zgnilizny kapustnych chorobami grzybowymi rzepaku ozimego w okresie jesieni są również: zgorzel siewek, czerń krzyżowych i szara pleśń.
Sucha zgnilizna kapustnych
Zdecydowanie największym problemem jest sucha zgnilizna kapustnych (wywołują ją patogeny Leptosphaeria maculans i L. biglobosa). Zgodnie z opisem biologii patogenu opracowanym w Instytucie Ochrony Roślin–PIB w Poznaniu zarodnikowanie stadium doskonałego sprawcy suchej zgnilizny kapustnych powstaje już jesienią, na pozostawionych na polu, obumarłych fragmentach roślin. Askospory (zarodniki workowe) kiełkują w temperaturze 4–8°C po 8 godzinach. W wyższych temperaturach wzrost grzyba jest bardziej intensywny. Optymalne dla grzyba warunki to temperatura powietrza 5–25°C i wysoka wilgotność.
Wtórnym źródłem infekcji są piknidia (charakterystyczne czarne punkty na plamach w miejscach porażenia), z których uwalniają się zarodniki konidialne. Grzyb obecny na liściach przerasta przez ogonek liściowy do szyjki korzeniowej...
