Większa ilość powietrza w glebie powoduje też wzrost jej temperatury, co przyspiesza mineralizację, czyli rozkład próchnicy. W efekcie powoduje straty węgla organicznego z gleby. Mineralizacja materii organicznej, oprócz gazowych związków węgla (CO2), jest również źródłem emisji tlenków azotu (NOx, N2O). Dlatego też celem rolnika jest dążenie do humifikacji materii organicznej, czyli zakumlowanie w glebie jak najwięcej węgla organicznego.
Co wiemy o węglu organicznym w rolnictwie?
Węgiel organiczny (Corg.) występuje w glebie w postaci substancji humusowych, które są odporne na rozkład, czyli próchnicy oraz substancji niehumusowych – tłuszczowców, węglowodanów i ligniny, z których w wyniku humifikacji tworzy się w efekcie próchnica. Związki węgla oraz ich połączenia organiczno-mineralne mogą występować w formie nierozpuszczalnej (Corg.) oraz rozpuszczalnej tzw. RWO. Biorąc to pod uwagę, sposób użytkowania gruntów może skutkować jego zachowaniem lub utratą.
W procesie mineralizacji świeżo wprowadzonej masy organicznej, np. w postaci obornika czy przyoranej słomy, węgiel organiczny w warunkach tlenowych ulega reakcji utleni...
