Odrestaurowana i gotowa do pracy
W 2006 roku słynna szreniawska lokomobila została poddana pełnej rewaloryzacji i przywróceniu pierwotnej sprawności technicznej. Było to pierwsze na tak wielka skalę przedsięwzięcie realizowane w Polsce. Teraz perła w koronie objawi się z całą mocą także na MTP. To gratka dla wszystkich miłośników obezwładniającej potęgi starych machin.
r e k l a m a
Stulatka na „chodzie”
Kilka słów wprowadzających w arkana. Nasza bohaterka pokazów - Samobieżna lokomobila parowa przystosowana była do prac transportowych i napędu maszyn stacjonarnych. Wyprodukowana została w zakładach H. Cegielskiego w 1919 r. W okresie międzywojennym służyła do przeprowadzania usługowych omłotów na terenie Wielkopolski.
Unikalna „anatomia” urządzenia składa się z czterokołowego podwozia, kotła parowego płomieniówkowego z przegrzewaczem pary wykonanego do uzyskania ciśnienia 13 atm., wiszącego paleniska skrzynkowego. Jest dwucylindrowa.
Jej bliźniacza wersja to maszyna parowa o mocy 35-40 KM przy 320 obr/min. Lokomotywa drogowa posiadała dwie prędkości jazdy 3,4 lub 10,2 km/h i mogła ciągnąć ładunki do 60 ton. Układ kierowniczy skręca całą oś przednią, hamulec parowy i taśmowy na główne koło zębate. Lokomobila zużywała dziennie ok. 500 kg węgla i 3000 l wody. Masa lokomobili oscylowała wokół. 9500 kg.
Oprac. Michał Czubak
Fot. Muzeum Narodowe Rolnictwa w Szreniawie
