OSP Dębie: Zaskakują pomysłowością i determinacją

Wybraliśmy się więc do Dębia, by posłuchać co mają do powiedzenia druhowie na temat swoich planów, oczekiwań, a także dotychczasowych osiągnięć. Jednak, by móc mówić o dniu dzisiejszym, warto cofnąć się do lat ubiegłych.

Dokładnej daty powołania tej jednostki niestety nie znamy. Informacje o niej przewijały się już w 1896 r. Wygląda więc na to, że należy do grona najstarszych na tym terenie. Pierwsze lata działalności opierały się o tłumice, gaśnice, bosaki, siekiery, toporki i wiadra Tak wyglądał dumnie zwany sprzęt strażacki, który z czasem udawało się unowocześniać i doskonalić. Był także samochód – Magirus Deutz. Dzięki staraniom i uporowi druhów w latach 90. do jednostki trafiła Nysa, zakupiona z własnych środków. Po roku jej miejsce zajął Żuk. Do wyremontowanego w 2000 r. garażu wjechał po trzech latach ciężki samochód GCMB Jelcz, przekazany przez Urząd Gminy w Tarnowie Opolskim. Natomiast w 2005 r. trafił wóz bojowy Tatra, przekazany przez Komendę Miejską PSP w Opolu. Oba te pojazdy długie lata służyły strażakom.

• Od lewej: Marta Mularczyk, Karina Jonietz, Weronika Mularczyk, Dominika Rogowski, Justyna Kurc, Dorota Kurc

Średnia wieku druhów tej jednostki to 30 lat, choć jak sobie żartują, tę statystykę psuje Krzysztof Lewecki, który jest ceniony przez członków za wiedzę i oddanie, a także bardzo dobry kontakt z młodzieżą. Jak powiedziała nam Justyna Kurc, trzyma młodą ekipę w ryzach. Razem ze złotą rączką Józefem Cieciorem, długoletnim kierowcą, są zawsze gotowi, bez względu na przeciwności. Jak widać Krzysztof Lewecki i Józef Ciecior, to dwa filary, choć z innej gwardii. Władzę dziś dzierży młody prezes Krzysztof Jonietz i równie młodziutki naczelnik Tomasz Kurc. I chciałoby się powiedzieć, że oni tu grają pierwsze skrzypce. Ale nie, tu pierwszymi skrzypcami są wszyscy członkowie, którzy doskonale się rozumieją i jak to się mówi: grają w jednej drużynie i wspólnie się borykają z problemami. Na swoje barki biorą odpowiedzialność za los mieszkańców i nie cofną się gdy chodzi o czyjeś życie. Posiadany sprzęt i wysokie przeszkolenie pozwala na udział w akcjach zarówno podczas pożarów, jak i wypadków czy klęsk żywiołowych. Jak mówią: nie czekamy, lecz jesteśmy gotowi.

• Tradycyjne na tych terenach wodzenie niedźwiedzia

– Nasza jednostka to przede wszystkim wspaniali, ofiarni ludzie gotowi nieść pomoc w każdej sytuacji. Mamy ponad 70 członków, w tym 25 posiada przygotowanie do udziału w akcjach – mówi naczelnik – oraz drużyny sportowo-pożarnicze: 2 męskie, 1 kobieca (KDP) 1 młodzieżową chłopców (MDP), a także drużynę oldboy i oldgirl. Wszyscy bardzo dbamy o pogłębianie wiedzy i sprawność fizyczną, co przynosi efekty w postaci wysokich pozycji podczas rywalizacji na szczeblu gminnym i powiatowym.

Wiedzą, że muszą zadbać o sprzęt, remonty i wyposażenie jednostki. Urząd Gminy trochę pomaga, ale nie dysponuje dużymi środkami. Narodził się więc pomysł zarobkowania na rzecz OSP. Jak się chce to wszystko można a wiary im nie brakuje.

– Wszystkie samochody, którymi dysponowaliśmy i dysponujemy zostały zakupione z własnych środków – mówi prezes Krzysztof Jonietz. – Tylko do jednego dołożyła nam gmina (ok. 40 tys. zł). Zakupiliśmy również mundury, które spełniają wszystkie wymogi i posiadają certyfikaty. Gmina nie należy do bogatych, to trzeba samemu wychodzić z pomysłami zdobywania środków, a także sponsorów.

• Porządek i gotowość to ich dewiza

– Kultywujemy starą tradycję wodzenia niedźwiedzia – opowiada naczelnik. – Na zakończenie karnawału wodzimy niedźwiedzia, który w naszej tradycji symbolizuje zło. Jeden z druhów chodzi przebrany za niedźwiedzia od zagrody do zagrody a gospodarz musi zatańczyć z niedźwiedziem, by sprzyjało mu szczęście. Podczas tego korowodu, zbieramy datki z przeznaczeniem na potrzeby straży.

– Niedawno uprzątaliśmy teren wzdłuż drogi i mogliśmy wziąć drewno pozyskane z wycinki – kontynuuje naczelnik. – Drewno z głównych pni sprzedaliśmy a za uzyskane pieniądze kupiliśmy samochód pożarniczy. Nie było to jednak takie proste. Jeden z druhów rozesłał około 100 pism skierowanych do różnych straży, po czym odezwał się ktoś z Niemiec z informacją o możliwości sprzedaży samochodu, jakiego szukamy. Tym sposobem staliśmy się właścicielami Mercedesa.

– Drugi samochód, którym dysponujemy to Steyr, zakupiony ze środków własnych i dotacji z Urzędu Gminy – mówią druhowie. – 30-letnia Tatra, którą dysponowaliśmy dotychczas, pojechała do jednostki w Czechach.

Świeżo wyremontowane, pachnące jeszcze farbą i drewnem pomieszczenia remizy, jak się dowiedzieliśmy, są także dziełem druhów. Duży udział finansowy mieli sponsorzy i mieszkańcy, ale gros pochodził z ciężkiej pracy strażaków, którzy imali się różnych prac. Dodatkowym zastrzykiem finansowym jest strażacki kalendarz. Wcale się nie dziwimy, że idzie jak świeże bułeczki, bo wydanie jest bardzo ładne i pięknie ilustrowane. Warto też wspomnieć, że druhowie prowadzą coroczną zbiórkę złomu we wsi a pozyskane środki w całości przeznaczają na cele jednostki. Zasługują na to, by ich wspierać i trzymać kciuki za dalszy rozwój i dążenie do celu.