W tym roku, w gospodarstwie Krzysztofa Lecha wybrakowanych zostało 7 krów.
– Do większego remontu stada zmusiła mnie przede wszystkim zbyt mała kwota mleczna, której posiadam około 80 tys. kilogramów. W ubiegłym roku kwotowym wyprodukowałem około 100 tys. kg, dlatego za przekroczenie limitu zapłaciłem karę. W tym roku zapowiadana jest znacznie wyższa opłata karna, więc robię wszystko, aby jej uniknąć. Kupno kwoty na jeden rok przy obecnych cenach – moim zdaniem – nie ma sensu. Nie będę kupował kwoty po 45 groszy za kilogram. Wszystkie cielęta odpajam więc mlekiem, a ponadto zredukowałem dawkę żywieniową. Praktycznie nie daję teraz śruty rzepakowej ani sojowej. Oprócz sianokiszonki, kiszonki z kukurydzy i siana podaję tylko śrutę zbożową oraz witaminy i bufor. Redukcja dawki spowodowała zmniejszenie wydajności o około 30% – mówi Krzysztof Lech.
Zdaniem gospodarza, zmniejszenie produkcji ma poważną wadę.
– Wyhamowanie produkcji pozwoli na zmniejszenie lub uniknięcie przekroczenia kwoty, jednak jest jednocześnie ograniczeniem moich dochodów i wpływa na wstrzymanie inwestycji w gospodarstwie. Z jednej strony cieszę się, że mamy już ostatni rok kwotowy, jednak radość tę przesłania niepokój, co będzie po uwolnieniu rynku mlecznego. Nie wiadomo, jaka wówczas będzie sytuacja w mleczarstwie. Co będzie jak jeszcze spadnie cena za mleko? Chcąc skorzystać z dofinansowania na modernizację gospodarstwa musiałem zaciągnąć kredyty. Teraz trzeba je spłacać, więc z produkcji zrezygnować nie można – wyjaśnia hodowca.
Krzysztof Lech podkreśla, że około 10 lat temu zaczął inwestycje w kierunku rozwoju produkcji mleka w gospodarstwie.
Wtedy to, wybudowałem nową oborę wykorzystując do tego część stodoły. Budynek ma 12 m szerokości i 20 m długości. Dzięki wsparciu z UE wymieniony został praktycznie cały park maszynowy oraz zakupiłem zbiornik do chłodzenia i przechowywania mleka o pojemności 1200 litrów – mówi Krzysztof Lech.
W oborze znajdują się 2 rzędy stanowisk ścielonych słomą, a przez środek przebiega korytarz paszowy o szerokości około 4 m. Za stanowiskami przy ścianach znajdują się korytarze gnojowe, z których obornik na płytę gnojową transportowany jest za pomocą zgarniacza.
Krzysztof Lech na razie nie zakupił jeszcze wozu paszowego, jednak postanowił ułatwić sobie zadawanie pasz w inny sposób.
– Kiszonkę z kukurydzy sporządzam w pryzmach. W tym roku w pryzmie zakisiłem także większość zielonki. Zamiast wozić paszę taczką, podjeżdżam pod pryzmy rozrzutnikiem obornika i nakładam je warstwami. Następnie wjeżdżam roztrząsaczem do obory i rozsypuję paszę. Dzięki temu karmienie krów jest o wiele lżejsze, a pasza podczas roztrząsania zostaje wymieszana – wyjaśnia gospodarz.
Hodowca oprócz produkcji mleka dodatkowo zajmuje się opasem 5 buhajów.
– Ponieważ cena na młode byczki była bardzo niska i ponadto ciężko było znaleźć na nie nabywcę, postanowiłem przeznaczyć 5 sztuk do opasu. Stwierdziłem, że lepiej je tuczyć samemu niż oddać w cenie, która ledwie pokrywa koszty inseminacji. Na przełomie marca i kwietnia 2015 roku powinny już nadawać się do sprzedaży. Akurat w tym okresie przydadzą się pieniądze na zakup nawozów mineralnych – wyjaśnia Krzysztof Lech.
Józef Nuckowski
Wizytówka gospodarstwa
Krzysztof Lech prowadzi w Woli Wodyńskiej (w gminie Wodynie) gospodarstwo specjalizujące się w produkcji mleka. Stado bydła składa się z 15 krów mlecznych, 10 sztuk młodzieży i 5 buhajów przeznaczonych do opasu. Surowiec w ilości około 100 tys. litrów dostarczany jest do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Siedlcach. Gospodarz uprawia blisko 40 ha, z czego około 13 stanowią grunty własne. Na 5 ha uprawiana jest kukurydza, 12 ha zajmują użytki zielone, a na pozostałym areale uprawiane są zboża takie jak pszenżyto, żyto i jara mieszanka zbożowa.
