Urzędnicy nie mogą Pana zmusić do sprzedaży ziemniaków na targowisku. Mają natomiast prawo (a nawet obowiązek) pobrania opłaty targowej niezależnie od miejsca, w którym prowadzi Pan sprzedaż.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach. Przy czym, stosownie do ust. 2b, targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż.
To doprecyzowanie przepisów ustawy poprzez zdefiniowanie czym jest targowisko obowiązuje od 19 czerwca 2011 r. Od tego czasu nie ulega już żadnej wątpliwości, że opłata targowa powinna być pobierana nie tylko od osób sprzedających na targowiskach wyznaczonych i prowadzonych przez gminę, ale także od tych, które handlują na targowiskach prywatnych. Chodzi również o miejsca (poza targowiskami) na ulicach i placach lub nawet na prywatnych działkach. Potwierdza to również orzecznictwo sądów administracyjnych. Między innymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 4 grudnia 2013 r. (sygn. akt: I SA/Sz 1107/13) stwierdził, że obowiązek uiszczenia opłaty targowej powstaje z mocy prawa z chwilą faktycznego podjęcia czynności handlowych zmierzających do dokonania sprzedaży (niezależnie od skutku). Handel może odbywać się w każdym miejscu danej gminy, a nie tylko w miejscach do tego celu wyznaczonych.
Przy czym realizacja tego ustawowego obowiązku następuje w razie zażądania jej uiszczenia przez inkasenta. Z tą też chwilą następuje określenie osoby zobowiązanej do zapłaty określonego już zobowiązania z tytułu opłaty targowej przewidzianej uchwałą rady gminy uprawnionej do określenia zasad i poboru oraz wysokości stawek opłaty targowej. Powstanie zatem zobowiązania z tytułu opłaty targowej wynika z samego faktu podjęcia działalności handlowej (sprzedaży) na terenie danej gminy.
W przepisach wymienionej ustawy nie zdefiniowano terminu: „dokonywanie sprzedaży”. Należy zatem przyjąć jego szerokie rozumienie obejmujące nie tylko sprzedaż w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego, ale również czynności mające miejsce przed sprzedażą. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym wskazywano, że przy ustalaniu znaczenia tego terminu nie jest istotne czy dana osoba lub jednostka sprzedała oferowany towar, czy też żadna transakcja nie została sfinalizowana. Wystarczy sama gotowość dokonywania sprzedaży.
Stawki opłaty targowej obowiązujące na danym terenie uchwala rada gminy. Górny pułap kwoty co roku wyznacza minister finansów.
Zgodnie z art. 15 ust. 2b Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub ich częściach. Należy jednak pamiętać, że prowadzenie sprzedaży w budynku, a więc wykorzystywanie go do prowadzenia działalności gospodarczej, wiąże się z wyższym podatkiem od nieruchomości.
