Nawożenie dolistne daje możliwość szybkiego pobrania odpowiednich składników pokarmowych przez roślinę. Stosuje się je głównie podczas niesprzyjających warunków klimatycznych, np. niska temperatura otoczenia i gleby, brak opadów czy złe warunki świetlne.
Najodpowiedniejszą porą do prowadzenia zabiegu zasilania jest późne popołudnie, wieczór lub wczesne godziny ranne (do 20°C). W ciągu dnia panująca wysoka temperatura prowadzi do szybkiego obsychania liści uniemożliwiając wnikanie składników, a często także powoduje poparzenie powierzchni liści. Dla ułatwienia pobierania składników przez liście do cieczy należy dodać adiuwanty, które poprawiają przyczepność nawozu do blaszki liściowej. Pobieranie poszczególnych składników pokarmowych przebiega w różnym tempie. Najszybciej pobierany jest azot, wolniej magnez, potas i sód, jeszcze wolniej siarka, wapń i mikroskładniki, a najwolniej fosfor. Mimo takich różnic w szybkości pobierania, podane składniki dolistnie i tak dotrą do tkanek szybciej niż przez korzenie.
W dokarmianiu dolistnym źródłem azotu jest najczęściej
mocznik w stężeniu 5-procentowym. Innym źródłem może być
saletra amonowa, wapniowa, potasowa czy RSM. W początkowej fazie rozwoju i wzrostu rośliny możemy podać dolistnie fosfor. Rośliny wówczas słabo jeszcze pobierają ten składnik korzeniowo. Fosfor aplikujemy stosując
Fostar, fosforan jednowapniowy czy fosforan amonu. Nawożenie dolistne fosforem jest szczególnie ważne w czasie zawiązywania owoców pomidorów, papryki czy wykształcania się cebuli. Potas oraz magnez są często stosowane w dolistnym dokarmianiu warzyw. Źródłem potasu może być
chlorek potasu, siarczan potasu lub saletra potasowa, źródłem magnezu jest
siarczan magnezu stosowany w 4-5-procentowym stężeniu. W uprawie papryki i pomidorów często stosowany jest dolistnie wapń. Jego źródłem jest
Wapnovit,
chlorek wapnia czy saletra wapniowa.Małgorzata Wyrzykowska
