StoryEditorWiadomości rolnicze

Kaszel atakuje najczęściej

27.02.2017., 14:02h
Schorzenia układu oddechowego cieląt to problem nie tylko hodowców bydła mlecznego. To również utrapienie cieląt ras mięsnych. Okazuje się, że w Polsce na schorzenia oddechowe cierpi ponad 90% cieląt, przy czym procent padłych w stosunku do ich ogólnej liczby wynosi ponad 5%.

Przyczyną grypy cieląt jest współdziałanie czynników środowiskowych oraz patogenów (bakterii i wirusów). Wśród czynników niezakaźnych ważną rolę odgrywają czynniki stresowe takie jak: transport, błędy żywieniowe, zmiana środowiska i sposób pielęgnacji, a także zabiegi weterynaryjne. Współdziałanie tych czynników pobudza rozwój reakcji stresowej i wydzielanie acetylocholiny, która z kolei wpływa na zwiększoną sekrecję glikokortykoidów, a to ujemnie oddziałuje na organizm zwierzęcia. Powstała sytuacja stwarza doskonale warunki do zasiedlania się przez patogeny górnych dróg oddechowych i następnie przejście ich do dalszych, dolnych odcinków układu oddechowego w tym płuc. Schorzenia te są bardzo groźne i występują u cieląt w wieku od 2 tygodni do 6 miesięcy.

Wśród czynników zakaźnych można wymienić ponad 20 mikroorganizmów biorących udział w rozwoju choroby. Spośród nich najczęściej występują: wirus zakaźnego zapalenia jamy nosowej i tchawicy oraz otrętu bydła, wirus parainfluenzy, wirus wirusowej biegunki bydła i choroby błon śluzowych.

Kliniczne objawy zachorowań nie pozwalają na jednoznaczne określenie przyczyny, ze względu na bardzo duże podobieństwo w przebiegu choroby. U cieląt w wieku od kilku do 12 miesięcy, po kilkudniowym okresie inkubacji obserwujemy duszność, kaszel, przyspieszony i spłycony oddech oraz wyciek z nosa, początkowo surowiczy, a później śluzowy. Objawy te utrzymują się zwykle około tygodnia bez powikłań bakteryjnych. Jednak w tym okresie straty spowodowane przez chorobę są długo rekompensowane przez młody organizm.

Pomimo szybko podjętej terapii, leczenie chorób płuc u cieląt jest trudne. Dlatego najważniejsza jest oczywiście profilaktyka polegająca na zapewnieniu optymalnych warunków utrzymania, unikania przeciągów, stresu, wilgoci oraz błędów żywieniowych. Szczególnie ważne jest zapobieganie zakażeniom bakteryjnym, które prowadzą do zapalenia płuc i opłucnej. W tym celu po ukończeniu 1–2 tygodnia życia warto przeprowadzić szczepienie profilaktyczne, które trzeba powtórzyć w 6 tygodniu życia oseska.

Beata Dąbrowska

Warsaw
wi_00
mon
wi_00
tue
wi_00
wed
wi_00
thu
wi_00
fri
wi_00
13. grudzień 2024 01:33