Kokcydioza rozwija się w następstwie zarażenia chorobotwórczym gatunkiem kokcydiów z rodzaju Eimeria, (najczęściej Eimeria bovis i Eimeria zurni), a cielęta zarażają się poprzez połknięcie oocyst kokcydiów bytujących w zanieczyszczonym środowisku. Po połknięciu, w jelitach z oocyst wydobywają się sporozoity, które wnikają do komórek nabłonka jelit i tam przekształcają się w kolejne formy pasożyta, by wreszcie w postaci tzw. merozoitów wniknąć do komórek organizmu i rozpocząć swój cykl rozmnażania płciowego. W ostatnim etapie oocysty wydalane są wraz z kałem do środowiska zewnętrznego. Wszystkie z etapów cyklu rozwojowego pasożyta poważnie niszczą błonę śluzową jelit, prowadząc do biegunki, która jest pierwszym objawem klinicznym choroby. Kał początkowo jest papkowaty, wodnisty a wraz ze wzrostem liczby uszkodzonych komórek nabłonka jelita grubego staje się krwisty. Upośledzona zostaje absorpcja składników pokarmowych i resorpcja zwrotna wody. Dochodzi do odwodnienia i wstrząsu septycznego a w konsekwencji do śmierci cieląt. Zwierzęta odczuwają brak łaknienia oraz bolesne parcie na stolec. Gdy kokcydioza ma postać łagodną, wówczas biegunka rozwija się z domieszką lub bez d...
