Ważne czynniki środowiskowe
W stadach prowadzących odchów cieląt, choroba ta prowadzi niekiedy do ogromnych strat ekonomicznych. Do układu oddechowego dostają się wirusy, które uszkadzając nabłonek stwarzają idealne warunki do wniknięcia w miejsca naruszone kolonii bakterii. Choroba pojawia się najczęściej z powodu dużej obsady w cielętnikach, wysokiej wilgotności i stężenia gazów toksycznych.
Kiedy dochodzi do zakażenia i jakie są objawy BRDC?
Cielęta zapadają na tego typu zapalenie płuc w momencie zanikania odporności siarowej (3–4 miesiąc życia), ale problem może również dotyczyć nieco młodszych cieląt, jak i starszych. Specyficznymi objawami choroby są duszności, kaszel, surowiczy wypływ z nosa, z czasem przekształcający się w ropno-śluzowy. Początkowo zakażenie atakuje oskrzela, a by w dalszej kolejności przejść na płuca. Inne objawy to posmutnienie, brak apetytu, podwyższona ciepłota ciała, zwiększona liczba oddechów, czasem biegunka, zmiany wysłuchowe nad płucami, chudnięcie. Choroba ma przebieg bardzo zróżnicowany w zależności od rodzaju czynnika etiologicznego i warunków środowiska. Zachorowalność może osiągnąć nawet 100% cieląt w stadzie.
Profilaktyka i leczenie BRDC u cieląt
W zapobieganiu i zwalczaniu choroby niezbędny jest wychów cieląt we właściwych warunkach zoohigienicznych, unikanie długiego transportu, szczególnie zimą i gromadzenia cieląt w bazach przejściowych oraz częste odkażanie cielętników. Po zapewnieniu optymalnych warunków środowiska celowe jest stosowanie zapobiegawcze szczepionek w zależności od uprzedniego rozpoznania laboratoryjnego choroby. Można stosować preparaty zawierające witaminę A i karoten.
Andrzej Rutkowski
