Dwukrotna modernizacja obory z lat 70
Krowy w gospodarstwie państwa Rostków utrzymywane są w oborze uwięziowej z 1970 roku. Znajduje się w niej 26 stanowisk ścielonych słomą, a obornik z kanałów gnojowych usuwany jest zgarniaczami linowymi. Dój prowadzony jest za pomocą dojarki przewodowej na 4 aparaty udojowe.
– Obora dwukrotnie przechodziła modernizację, niemniej z czasem w budynku przestały mieścić się jałówki i krowy zasuszone. Postanowiliśmy więc dla potrzeb zwierząt zaadaptować stodołę. W ten sposób dwa lata temu powstała obora z kojcami, w których zwierzęta utrzymywane są luzem na głębokiej ściółce. Ten system wymaga sporej ilości słomy i jest pracochłonny, ale zwierzęta czują się komfortowo. Urządziliśmy w tej części także porodówkę, w której zainstalowaliśmy kamerę. Dzięki temu będąc w domu obserwujemy zwierzęta. Jest to bardzo duże ułatwienie dla hodowcy – mówi Tomasz Rostek.
Zbyt wąski korytarz paszowy dla wozu paszowego
Wszystkie pasze w gospodarstwie państwa Rostków zadawane są ręcznie. – I jest to obecnie nasza największa bolączka. Sianokiszonkę, kiszonkę z kukurydzy oraz mieszankę treściwą zadajemy krowom 2 razy dziennie. W skład mieszanki wchodzą: własne zboża, śruta rzepakowa oraz witaminy i minerały. Przydałby się wóz paszowy, ale pieniądze odkładane na tę maszynę przeznaczyłem na zakup ziemi. Problemem jest także bardzo wąski korytarz paszowy. Standardowe wozy paszowe, które sprawdzałem są za szerokie, by zmieścić się w naszej oborze. Być może udałoby się zrobić dostatecznie wąski wóz na zamówienie, ale jeszcze nie sprawdzałem takiej możliwości. Za mały jest także wjazd do budynku, który można jednak powiększyć. Raczej nie zdecyduję się na wóz paszowy bez możliwości wjazdu nim do obory, chociaż niektórzy hodowcy stosują takie rozwiązanie – mówiTomasz Rostek.
Liczne zalety pastwiska
Od wiosny do jesieni krowy korzystają z pastwisk. Zdaniem hodowcy jest to bardzo dobre rozwiązanie.
– Oprócz zielonki krowy dwa razy dziennie dostają paszę w oborze. Pastwisko zapewnia zwierzętom ruch na świeżym powietrzu, ale mieszkamy w środku wsi i wypędzamy zwierzęta drogą asfaltową, co jest coraz trudniejsze. W najbliższym sezonie będziemy wypasali je na pastwiskach położonych w odległości około 300 m od gospodarstwa. Korzystając z drugiej bramy ominiemy całkowicie drogę asfaltową – mówi Tomasz Rostek.
– Wypasamy krowy na łąkach nad rzeką Liwiec, gdzie swoje siedliska mają bobry. Mieliśmy kiedyś tam nieszczęśliwe zdarzenie. Jedna z krów wpadła w nory wykopane przez bobry i się udusiła. Także sąsiedzi stracili krowę w podobny sposób – dodaje Andrzej Rostek, ojciec pana Tomasza.
- – Przyczepa znacząco ułatwiła zbiór zielonki – mówią hodowcy
- Tomasz Rostek, wspólnie z żoną Sylwią, prowadzi w miejscowości Starawieś, w gminie Liw, gospodarstwo specjalizujące się w hodowli bydła mlecznego. W pracach pomagają także rodzice Małgorzata i Andrzej Rostkowie. Hodowcy uprawiają 54 ha, z czego około połowy stanowią grunty własne. W tym sezonie na 9 ha zostanie wysiana kukurydza, 9 ha zajmuje pszenżyto ozime, na 3 ha wysiana zostanie jara mieszanka zbożowa, na 2 ha założono lucernik, 6 ha zajmują łąki założone na gruntach ornych, a pozostała część to łąki naturalne. Stado bydła składa się z 30 krów mlecznych, 12 jałówek i 8 opasanych buhajów. Surowiec w ilości ponad 150 tys. litrów rocznie dostarczany jest do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Kosowie Lackim. Stado objęte jest kontrolą użytkowości mlecznej, a średnia roczna wydajność od sztuki wynosi około 8 tys. kg. Na zdjęciu Tomasz Rostek z ojcem Andrzejem
Dofinansowania pozwalają na rozwój mlecznego gospodarstwa
Gospodarstwo państwa Rostków wielokrotnie korzystało z różnych form dofinansowania. Wcześniej otrzymał je ojciec pana Tomasza, a ostatnio skorzystał z nich nasz rozmówca.
– Z dofinansowania w ramach modernizacji gospodarstw zakupiliśmy przyczepę samozbierającą Pottinger o poj. 23 m3, opryskiwacz przyczepiany o poj. 1000 l z firmy Krukowiak o szerokości roboczej 15 m, pług 4-skibowy obracalny Pottinger servo. Za premię dla młodego rolnika zakupiona została przyczepa skrzyniowa Pronar o ładowności 6 t, rozsiewacz nawozów dwutarczowy z firmy Unia Brzeg, siewnik do zboża o szerokości 3 m. Do przyczepy samozbierającej potrzebny był także ciągnik o odpowiedniej mocy. Kupiliśmy więc John Deere 6120 M o mocy 127 KM. W 2020 roku po raz pierwszy zebraliśmy zielonkę za pomocą przyczepy. Zakiszanie w pryzmach jest bardzo dobrą metodą. Sianokiszonka jest jednolita, ale najlepiej byłoby wymieszać ją w paszowozie z innymi komponentami. Wówczas krowy nie sortowałyby podanej im paszy – mówi Tomasz Rostek.
- – Wąski korytarz paszowy nie pozwala na użycie wozu paszowego o standardowych wymiarach – mówi Tomasz Rostek
Józef Nuckowski
Zdjęcia: Józef Nuckowski
