Kompostowanie obornika

W składowanym oborniku nie zachodzą procesy tlenowe, jeżeli nawet to tylko w wierzchniej warstwie pryzmy, lecz gnilne. Powodują one wytwarzanie dużej ilości szkodliwych gazów lotnych i o wiele gorszą mineralizacje. Kompostowanie natomiast polega na dostarczeniu możliwe, równej ilości tlenu do całej pryzmy. Można to zrobić na pryzmie mieszając obornik ciągnikiem z ładowaczem czołowym bądź ładowarką.

Według badań, 10 ton kompostu ma taką samą wartość nawozową jak 20 ton obornika. Pryzma kompostowanego obornika zmniejsza swoją masę w porównaniu do obornika składowanego od 35 do 50% w zależności od pory roku, na skutek parowania pary wodnej i oddania CO2. W kompostowanym oborniku pH z obojętnego staje się alkaiczne (z 7,0 do 8,4). Większa jest również mineralizacja azotu (N), pomimo jego strat podczas kompostowania. Sprzyja to lepszemu wykorzystaniu azotu zawartego w oborniku przez rośliny i mniejszym stratom podczas jego rozrzutu na polu.

W niektórych dużych gospodarstwach za pomocą specjalnych maszyn napowietrzających tzw. aeratorów prowadzi się tlenowe kompostowanie obornika. Temperatura w krótkim czasie po napowietrzeniu przekracza 65oC, co zabija szkodliwe mikroorganizmy i nasiona chwastów, kompost traci połowę wody – przez co przy tej samej sile nawozowej jest mniejsza masa do wywiezienia, powstają bardziej trwałe substancje humusowe, z których nie ucieka azot. Kompost jest nawozem bezpiecznym dla środowiska – nie trzeba go szybko mieszać z glebą.

Andrzej Rutkowski