Dlaczego może dochodzić do wzrostu stężenia mocznika w mleku?
Mikroorganizmy w żwaczu degradują białko paszy do amoniaku. Jeżeli produkcja odbywa się w optymalnej ilości węglowodanów, wówczas obecne w żwaczu mikroorganizmy wychwytują amoniak i wykorzystują zawarty w nim azot do budowy własnych aminokwasów. W wyniku niedoboru energetycznego, w żwaczu powstaje nadmiar amoniaku absorbowanego przez ścianę żwacza do krwi, a następnie do wątroby, gdzie przekształcany jest (w cyklu mocznikowym) w mocznik. Poziom mocznika w mleku stanowi informację dotyczącą ilości azotu, który przy niedoborze energii nie jest wykorzystywany do wzrostu drobnoustrojów żwacza oraz syntezy białek mleka. Jeżeli dawki pokarmowe zawierają zbyt dużo białka, nadmiar azotu wydzielany jest do osocza krwi, mleka i moczu. Poziom mocznika w mleku jest szczególnie ważnym wskaźnikiem, ponieważ pozwala ocenić zbilansowanie energetyczno-białkowe dawki pokarmowej, obniżyć koszty paszy lub potencjalne straty azotu. Poziom tego pierwiastka w kale zwierząt jest w zasadzie stały, natomiast około 50% nadmiaru mocznika jest usuwane z moczem.
