Kiedy urzędnik może odmówić wydania zaświadczenia o dzierżawionej ziemi?

Wspominaliśmy już na łamach „Tygodnika”, że przepisy dotyczące podatku rolnego od gruntów oddanych w dzierżawę są niekorzystne dla dzierżawcy. Z jednej bowiem strony art. 702 k.c. przewiduje, że jeżeli w umowie zastrzeżono, że oprócz czynszu dzierżawca będzie obowiązany uiszczać podatki i inne ciężary związane z własnością lub z posiadaniem przedmiotu dzierżawy oraz ponosić koszty jego ubezpieczenia, ustawowe prawo zastawu przysługujące wydzierżawiającemu zabezpiecza również roszczenie wydzierżawiającego względem dzierżawcy o zwrot sum, które z powyższych tytułów zapłacił. 

Z drugiej zaś ustawa o podatku rolnym przewiduje, że tylko niektórzy dzierżawcy mogą być podatnikami tego podatku. Mianowicie stosownie do art. 3 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, podatnikiem tegoż podatku jest dzierżawca gruntów rolnych stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast dzierżawca gruntów prywatnych – tylko w sytuacji, jeżeli grunty gospodarstwa rolnego zostały w całości lub w części wydzierżawione na podstawie umowy zawartej stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. 

Jeżeli więc dzierżawi Pan grunty od osoby, która oddała w dzierżawę grunty rolne nie ze względu na możliwość otrzymania emerytury czy wcześniejszej emerytury z KRUS, nie jest Pan podatnikiem w świetle ustawy o podatku rolnym. Takie rozwiązanie nie jest, oczywiście, korzystne dla dzierżawców gruntów prywatnych. Zasadny wydaje się postulat zmiany regulacji prawnych.