Od 1 października 1990 r. polskie prawo dopuszcza możliwość zasiedzenia nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa. Oznacza to, że zasiedzenie nieruchomości państwowych podlega ogólnym regułom nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia. Do okresu posiadania takiej nieruchomości posiadacz samoistny może doliczyć sobie okres posiadania przed 1 października 1990 r., jednak nie więcej niż 10 lat (w przypadku dobrej wiary posiadacza) lub 15 lat (w przypadku złej wiary posiadacza). Z dniem 1 października 2005 r. upłynął pierwszy termin potrzebny do zasiedzenia nieruchomości Skarbu Państwa lub gminy przez posiadacza samoistnego w złej wierze. Jeśli ktoś posiadał taką nieruchomość przez 30 ostatnich lat - z mocy prawa staje się jego właścicielem.
Posiadanie ma charakter posiadania samoistnego, jeśli posiadacz włada rzeczą jak właściciel. Konieczne jest zatem wykonywanie faktycznych czynności wskazujących na samodzielny, rzeczywisty, niezależny od woli innej osoby stan władztwa, bez jednoczesnej legitymacji prawnej w postaci prawa własności. Posiadanie takie uzewnętrznia się poprzez np. uprawę ziemi, oddawanie działki w dzierżawę sąsiadom, płacenie za nią podatków, ujawnianie swojego stanu posiadania w ewidencji gruntów.
Zgodnie z art. 172 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Zasiedzenie następuje z mocy samego prawa.
Natomiast stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie następuje na podstawie orzeczenia sądowego wydawanego w trybie nieprocesowym na podstawie art. 609–610 kodeksu postępowania cywilnego. W celu stwierdzenia zasiedzenia należy wnieść wniosek do sądu rejonowego (właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości). Łączy się to z opłatą sądową w wysokości 2000 zł. Jednakże zaznaczyć należy, że osoby, których dochody są niskie albo mają kłopoty finansowe, mogą wystąpić o zwolnienie z kosztów sądowych. Z wnioskiem o zasiedzenie może wystąpić każdy zainteresowany. Wnioskodawca powinien wykazać nieprzerwane posiadanie samoistne objętej wnioskiem nieruchomości przez okres wymagany w ustawie. Dlatego z reguły wnioskodawca załącza potwierdzenie uiszczania podatku rolnego ( jeżeli jest uiszczany, gdyż klasa V i VI jest zwolniona z opodatkowania), ubezpieczenie domu (jeżeli jest na nieruchomości), dowody potwierdzające wykonanie remontów, zameldowanie. Często przeprowadzany jest także dowód ze świadków, którzy potwierdzają, że wnoszący o zasiedzenie, postępował na zewnątrz jak właściciel.
