Uprawa mieszanek zbożowych, to polska specjalność, wynikająca z tradycji i lepszego wykorzystania potencjału słabszych, mozaikowatych gleb, często o nieuregulowanym pH. Mieszanki zbożowe zajmują w Polsce spory areał uprawy, bo na wielu stanowiskach plonują stabilniej niż komponenty uprawiane w czystym siewie. Mówiąc o mieszankach zbożowych nie można pominąć znaczenia mieszanek zbożowo-strączkowych, tj. zbożowo-bobowatych. Takie połączenie roślin czasami bywa zawodne, ale przy korzystnym sezonie z mieszanki zbożowo-bobowatej można uzyskać od 2 do 2,5 raza więcej białka z hektara niż ze zbóż w czystym siewie.
Jaka jest podstawowa agrotechnika mieszanek zbożowych i zbożowo-strączkowych? Jak dopasować skład mieszanek do warunków glebowych? Które mieszanki mają najwyższy potencjał plonowania, a przy których można liczyć na wierne plonowanie w każdym roku? I w końcu to, z czym bywają problemy – jak odchwaszczać mieszanki zbożowe? Dziś postaramy się odpowiedzieć na te pytania i pokażemy przykłady mieszanek modelowych, których skład został wypracowany w licznych badaniach i opisany m.in. w „ Metodyce integrowanej ochrony mieszanek zbożowych”.
Mieszanki zbożowe
Każdy gatunek zboża jarego z każdym innym można uprawiać w mieszankach. Skład mieszanki powinien wynikać z tego, jakie przeznaczenie będzie miał uzyskany plon (pasza dla bydła, trzody, czy drobiu). Najważniejszy w mieszance zbożowej jest oczywiście jej skład gatunkowy, ale duże znaczenie ma także dobór odmian. Warto wybierać do mieszanek odmiany najlepiej wypadające w doświadczeniach PDO, odporne na choroby i z List Zalecanych Odmian do uprawy w naszym rejonie. W przypadku jęczmienia warto wybierać do mieszanek odmiany o dłuższej słomie.
Argumentem najważniejszym, aby upraw...
