Kiedy rolnik może postawić wiatę bez żadnych formalności?
Choć większość inwestycji w gospodarstwie wiąże się z obowiązkami urzędowymi, rolnicy mają jeden wyjątkowo korzystny przywilej. Jeśli planowana wiata służy prowadzonej produkcji rolnej, np. przechowywaniu maszyn, narzędzi, przyczep, pasz lub materiałów, i pozostaje w określonych przez prawo wymiarach, można ją budować całkowicie bez zgłoszenia i bez pozwolenia. To jedna z nielicznych inwestycji, które da się zrealizować natychmiast po podjęciu decyzji.
Budowa wiaty rolniczej bez zgłoszenia. Do ilu m2?
Pełen brak formalności dotyczy wyłącznie wiat o powierzchni zabudowy do 150 m². To granica, która decyduje, czy rolnik może budować bez dokumentów, czy jednak będzie musiał zgłosić tę inwestycję. Ważne jest również to, aby obiekt stał na działce związanej z gospodarstwem i miał rzeczywiste, a nie pozorne przeznaczenie rolnicze. W innym przypadku może zostać zakwalifikowany jako obiekt wymagający innych procedur.
Jakie jeszcze parametry musi spełniać taka wiata?
Przepisy określają nie tylko maksymalną powierzchnię. Wiata stawiana bez zgłoszenia musi zachować:
- rozpiętość konstrukcji do 6 metrów,
- wysokość do 7 metrów,
- prostą i nieskomplikowaną konstrukcję, typową dla zabudowań gospodarczych.
Jeżeli obiekt spełnia wszystkie te wymagania, rolnik nie musi załatwiać żadnych formalności. Może wejść na działkę i zacząć budowę, bez projektów, zgód i czekania na decyzję urzędu.
Dlaczego limit 150 m² jest tak ważny?
W praktyce wystarczy przekroczyć ten limit choćby o kilka metrów, aby inwestycja przeskoczyła do innej kategorii i wymagała już zgłoszenia. Dlatego tak ważne jest dobre zaplanowanie wymiarów wiaty.
Na co warto spojrzeć przed rozpoczęciem prac?
Nawet gdy przepisy nie wymagają dokumentów, warto wykonać kilka prostych kroków, żeby później spać spokojnie. Po pierwsze warto sprawdzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, bo to on potrafi zablokować inwestycję niezależnie od Prawa budowlanego. Po drugie, dobrze jest upewnić się, że wiata nie wchodzi w strefy ochronne, szczególnie na obszarach objętych ochroną przyrody lub konserwatora zabytków. I po trzecie, należy zadbać o bezpieczeństwo konstrukcji, aby obiekt był trwały, funkcjonalny i bezpieczny w codziennym użytkowaniu.
źródło: Prawo budowlane (art. 29)
oprac. Agnieszka Sawicka
