Roman Bartoszcze był bratem zamordowanego w 1984 r. Piotra Bartoszcze, także działacza chłopskiego, wraz z którym od 1980 roku współtworzył najpierw „Solidarność Chłopską”, a potem „Solidarność” RI. W stanie wojennym był internowany. Po zwolnieniu działał w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników, wydawał pismo „Żywią i bronią”. Prowadził kilkunastohektarowe gospodarstwo rolne w Sławęcinie niedaleko Inowrocławia. Odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia.
W 1989 r. z ramienia Komitetu Obywatelskiego został wybrany do Sejmu kontraktowego. W listopadzie 1989 r. dotychczasowe ZSL przekształciło się podczas kongresu w Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie”. Uchwalono wtedy nowy program nawiązujący do Idei agraryzmu. Formacji jednak bardzo ciążyło peerelowski dorobek związany z ZSL.
Na wsi działały w tamtym czasie inne partie nawiązujące do ruchu ludowego. 11 – 12 listopada 1989 r. w Warszawie zwołano II kongres PSL, który numeracją nawiązywał do mikołajczykowskiego PSL z lat 40 tych. Roman Bartoszcze został wiceprezesem partii.
Kilka miesięcy później doszło do zjednoczenia partii ludowych. PSL „Odrodzenie”, któremu ciążyło ZSL dziedzictwo chciało się uwiarygodnić w nowej rzeczywistości politycznej i społecznej. Kongres jednoczący chłopskie partie odbył się 5 maja 1990 r. Podczas niego powołano bezprzymiotnikowe PSL. Jego pierwszym prezesem został Roman Bartoszcze.
W tym samym roku kandydował jako pierwszy ze stanu chłopskiego w wyborach prezydenckich. Uzyskał ponad 1,1 mln głosów (7,15 proc.) i był to najlepszy wynik ludowego kandydata na prezydenta. Wówczas wybory wygrał Lech Wałęsa. Kandydat PSL na prezydenta nigdy nie powtórzył tak dobrego wyniku wyborach prezydenckich.
Pogrzeb Romana Bartoszcze odbył się 2 stycznia 2016 r., nabożeństwo żałobne odprawiono w kościele p.w. Św. Józefa w Inowrocławiu.
