Monstera
Roślina pochodząca z Meksyku. Dorasta do 3 m wysokości i pnie się, owijając korzenie przybyszowe wokół podpór, którymi mogą być np. paliki owinięte mchem. Mech powinien być stale wilgotny, by korzenie mogły z niego czerpać wodę. Monstera preferuje widne stanowisko, lecz z rozproszonym światłem słonecznym. Jako podłoże stosujemy ziemię uniwersalną z dodatkiem torfu. Zimą wymaga temperatury nie niższej niż 10°C, w pozostałych porach roku – od 18 do 24°C. Podlewamy wówczas, gdy wierzchnia warstwa gleby podeschnie, zimą raz na tydzień. Nie zapominajmy również o regularnym spryskiwaniu liści.
Monstera zawiera trujący sok powodujący podrażnienie skóry. Gdy dostanie się do ust i przełyku, może wywołać obrzmienie błon śluzowych. Gdy zatrzemy oczy, spowoduje zapalenie spojówek.
- Bywa, że na liściach monstery dziury pojawiają się dopiero w 7. roku uprawy
Skrzydłokwiat
Roślina pochodzi z Ameryki Południowej. W naszych domach zagościła na dobre od czasu, gdy dowiedziono jej zbawiennego wpływu na otoczenie. To zawsze zielona roślina zielna, która osiąga 50 cm wysokości. Lubi słoneczne stanowisko, lecz z rozproszonym światłem. W wyniku bezpośredniego działania promieni słonecznych często ulega poparzeniu. Jako podłoże stosujemy torf.
Najlepiej się czuje w temperaturze od 13 do 16°C. Musimy pamiętać o systematycznym zraszaniu liści (latem nawet codziennie), które w gorących i suchych warunkach często usychają i opadają, a roślina bywa atakowana przez przędziorki. Gleba powinna być stale wilgotna, lecz wierzchnia warstwa musi lekko przesychać. Najlepiej umieścić doniczkę ze skrzydłokwiatem na tacy z wilgotnym żwirem.
Skrzydłokwiat zawiera szkodliwe dla człowieka szczawiany wapnia mogące podrażniać skórę i oczy. Gdy sok dostanie się do przełyku, powoduje podrażnienie śluzówki jamy ustnej, przełyku i przewodu pokarmowego.
Diffenbachia
Roślina pochodzi z Brazylii. U nas często uprawiana dla dekoracyjnych liści. To roślina zielna o ciekawym pokroju, dorastająca w naszych warunkach do 45 cm. Wymaga dość jasnego stanowiska, lecz nie w pełnym słońcu. Preferuje podłoże złożone z ziemi uniwersalnej z torfem w równych ilościach. Temperatura pokojowa jest dla niej odpowiednia, zimą minimalna to 16°C. Podobnie jak w przypadku poprzednich roślin, gdy temperatura jest wysoka i powietrze suche, należy ją spryskiwać. Podlewamy ją letnią wodą, latem i wiosną szczodrze, zimą – oszczędniej. Doniczkę z rośliną najlepiej ustawić na tacy z wilgotnym żwirem lub drobnymi kamykami. Gdy osiągnie wysokie rozmiary, roślinę przycinamy, a poniżej cięcia wyrosną nowe pędy.
- Dawniej soku diffenbachii, który powoduje silne uszkodzenia śluzówki i utratę głosu, używano do uciszania niewolników
Diffenbachia w soku zawiera szczawiany wapnia, a także czysty kwas szczawiowy oraz sok trawienny, które w kontakcie ze skórą mogą powodować stan zapalny, pieczenie, swędzenie, czasem pojawiają się na skórze pęcherze jak przy oparzeniu. Spożycie fragmentu powoduje mdłości, zaburzenia rytmu serca, paraliż bądź biegunkę. W przypadku zatarcia oka występuje łzawienie, ból powiek łącznie z ich odrętwieniem.
Kroton
Roślina pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. U nas, podobnie jak diffenbachia, uprawiana jest z uwagi na bardzo atrakcyjne barwne liście. Osiąga czasami nawet 90 cm wysokości. Preferuje stanowisko słoneczne, nie przeszkadza mu bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Lubi ciepło, a zimą wymaga temperatury nie niższej niż 16°C. Pamiętajmy, że lubi stałą wilgotność podłoża, zimą ograniczamy podlewanie, ale nie dopuszczamy do całkowitego przesuszenia. Kroton wymaga zraszania liści i dobrze jest ustawiać doniczkę na tacy z wilgotnymi kamykami bądź żwirem. Jeśli uznamy, że roślina jest zbyt wysoka, możemy przyciąć wierzchołki, które wykorzystamy do rozmnożenia.
- Im lepsze warunki świetlne, tym bardziej wybarwione liście krotonu
Kroton zawiera mleczny sok, który jest szkodliwy. Może wywołać alergiczne zmiany skórne, podrażnia błony śluzowej przełyku i gardła, a także łzawienie oczu w przypadku zatarcia. Dla dzieci jest trujący.
Małgorzata Wyrzykowska
