Z jej powodu nie wsiadasz do samochodu

Choroba lokomocyjna objawia się nieprzyjemnym uczuciem w ciele, pojawiającym się, kiedy wrażenia odbierane przez nasze ucho wewnętrzne (część zmysłu słuchu i równowagi) nie zgadzają się z tym, co widzą nasze oczy. Takie uczucie pojawia się podczas jazdy samochodem, pociągiem, lotu samolotem czy też podczas podróży statkiem. Wielu ludzi odczuwa też tego rodzaju nieprzyjemne wrażenia podczas jazdy kolejką w wesołych miasteczkach.

Niepokój, potem mdłości

Objawy zaczynają się zwykle od narastającego niepokoju. Później pojawiają się zimne poty i zawroty głowy. Niektórym skóra może bardzo blednąć, inni zauważają wzmożone wydzielanie śliny. Towarzyszy temu też poczucie zmęczenia i ból głowy. Konsekwencją tych odczuć zwykle są nudności lub wymioty. Wszystkie te objawy najczęściej mijają, kiedy ustaje ruch.

Nie ma tu właściwie winnych, a jeśli już, za winną można uznać cywilizację. Bowiem w takich sytuacjach za złe samopoczucie odpowiedzialne są sprzeczne sygnały, które musi odebrać mózg. Natura przyzwyczaiła go do tego, że kiedy oczy rejestrują ruch ciała, to ono powinno w tym ruchu być albo go odczuwać. Kiedy płyniemy promem albo pędzimy pociągiem, nasze ciała właściwie pozostają w bezruchu. Tymczasem przed oczami obrazy przesuwają się – i to czasem w zawrotnym tempie. Komunikaty dla mózgu to jednocześnie „ruszam się” i „nie ruszam się”. Niezgodność sygnałów z tych dwóch źródeł powoduje, że elementy ucha wewnętrznego, w tym tzw. błędnik, wadliwie reagują.Wiadomo dziś, że najbardziej narażonymi na chorobę lokomocyjną grupami są kobiety w ciąży oraz dzieci. Ale specjaliści twierdzą, że niemal każdy, kto wsiada do pojazdu, narażony jest na jej objawy.
Choroba morska u podróżujących statkami jest też postacią choroby lokomocyjnej. Istnieje większe ryzyko pojawienia się nudności w takiej sytuacji także u tych osób, które w ogóle odczuwają lęk przed jakimkolwiek podróżowaniem. Bywa, że nie w każdym środku lokomocji dokuczają nam objawy choroby, a wielu z nas narażonych jest na nią wyłącznie z powodu kiepskiej wentylacji. Czasem, paradoksalnie, objawy wzmaga sytuacja, kiedy podczas przemieszczania się nie możemy w ogóle wyjrzeć przez okno, by wesprzeć naszą orientację.

Imbir też pomoże

Choroba lokomocyjna to schorzenie, które nie potrzebuje lekarza. Konsultacja jest wskazana tylko, jeśli podejrzewamy odwodnienie z powodu uporczywych wymiotów. Istnieją za to sposoby, by minimalizować ryzyko objawów. Jeśli podróżujesz, kiedy jest ciepło, spróbuj siedzieć przy otwartym lub uchylonym oknie w pojeździe. Podczas jazdy koncentruj się na horyzoncie, na jak najdalszym, czyli najmniej ruchomym jego punkcie. Nie czytaj! Siedź, trzymając głowę prosto i siedząc dobrze opartym o fotel. Nie pal w czasie podróży i nie siedź też w sąsiedztwie palących. Unikaj w trakcie podróży potraw tłustych oraz mocno przyprawionych. Nie pij alkoholu, kawy (także przed podróżą), ale też nie przejadaj się. Wskazane są natomiast suche krakersy i napoje gazowane, które wypełnią żołądek, kiedy zgłodniejesz. Weź któryś z polecanych na chorobę lokomocyjną leków przeciwhistaminowych (takich przeciw alergii) lub z wyciągami z roślin – przynajmniej na pół godziny przed podróżą. Najlepiej jednak zażyć je na godzinę przed wyjazdem. Są dostępne bez recepty. Pamiętaj, leków przeciwhistaminowych ani tych ze skopolaminą nie podaje się dzieciom. Jesli potrzebujesz leku dla dziecka, powiedz o tym sprzedawcy w aptece. Na chorobę lokomocyjną poleca się też kilka domowych sposobów. Wśród nich jest między innymi imbir. Można po prostu possać lub żuć obrany jego korzeń albo zastosować tabletki do ssania z wyciągiem z imbiru. Przed wyjazdem można wypić imbirowy napar. Istnieją doniesienia, że niektórym ludziom pomaga także akupunktura.

Karolina Kasperek