Jak chronić cielęta przed chorobami płuc?

I właśnie m.in. z tego powodu choroby płuc pojawiają się najczęściej u cieląt powyżej pierwszego miesiąca życia. Płuca cieląt są również relatywnie małe w stosunku do wielkości ciała, ponadto podzielone są na wiele segmentów-płatków, które nie łączą się ze sobą. Gdy nastąpi zapalenie płatka, czynniki zakaźne blokują wymianę gazową i unieczynniają go. Niewielkie nozdrza małych zwierząt ograniczają przepływ powietrza i sprawiają, że do oddychania musi ono włożyć sporo wysiłku. Aby zaopatrzyć się w tlen, cielęta muszą głęboko i bardzo intensywnie oddychać, a tym samym wdychają wiele szkodliwych gazów i mikroorganizmów. Zdrowe cielę wykonuje 30–40 oddechów na minutę. Za występowanie zapalenia płuc odpowiedzialne są patogeny zakaźne – wirusy IBR czy BVD, ale schorzenie wywołać mogą także czynniki niezakaźne np. odsadzanie, stres, złe warunki środowiskowe takie jak: zbyt duże zagęszczenie, wilgoć, przeciągi.

Gdy w cielętniku zauważymy, że któreś z cieląt kaszle, ma duszności oraz przyspieszony i pytki oddech, śluzowy lub ropny wyciek z nosa, nie pobiera paszy, a temperatura jego ciała wynosi ponad 40°C to praktycznie nie ma wątpliwości co do tego, że zwierzę zachorowało na zapalenie płuc i należy natychmiast rozpocząć leczenie, a chore zwierzęta odizolować. Jeżeli w stadzie choruje ok. 10% cieląt, to leczeniu powinny być poddane wszystkie sztuki.

Podstawą leczenia chorób płuc są antybiotyki o przedłużonym działaniu, które uzupełnia się preparatami wspomagającymi. Pomimo szybko podjętej terapii, leczenie chorób płuc u cieląt jest trudne. Z uwagi na fakt, że do zapalenia płuc i opłucnej dochodzi na skutek zakażeń bakteryjnych, jak najbardziej wskazane jest przeprowadzenie szczepień profilaktycznych po ukończeniu 1–2 tygodnia, które powtarza się w 6. tygodniu życia cielęcia.