Wady i zalety kiszonki ze słonecznika

Pod względem plonu zielonki słonecznik dorównuje, a często nawet przewyższa plony kukurydzy. Obok wysokiego potencjału produkcyjnego słonecznik wykazuje dużą zdolność przystosowywania się do różnych warunków siedliskowych. Na kiszonkę zbiera się go w fazie żółtego koszyczka. Przy późno sianym słoneczniku poplonowym trzeba pamiętać, by zebrać go przed przymrozkami jesiennymi, na które jest bardzo wrażliwy. Rośliny słonecznika można zakiszać same lub z kukurydzą czy sorgiem.

Wartość energetyczna kiszonki ze słonecznika zależy od stadium dojrzałości i odmiany, niemniej jest ona niższa niż kiszonki z kukurydzy od 5 do nawet 20%. Mniejsza energetyczność rekompensowana jest większą – w porównaniu do kiszonki z kukurydzy – zawartością białka, którego poziom w suchej masie może wynosić 7–16%. Słonecznik zaliczany jest do roślin oleistych, dlatego też kiszonka z niego wykonana zawiera – w przypadku odmian oleistych 10–12% SM. Odmiany nie oleiste zawierają tłuszcz na poziomie 3–4%.


W porównaniu do kiszonki z kukurydzy, słonecznik zawiera dużo więcej ADF (włókno detergentowe kwaśne), nawet do 35% SM oraz ligniny – 11% SM. To sprawia, że strawność wykonanej z niego kiszonki jest mniejsza. I właśnie z uwagi na wysoką zawartość włókna (które występuje przede wszystkim w łodygach) kiszonka ze słonecznika ma mniejszą wartość pokarmową niż kiszonka z kukurydzy. Ale… Warto pamiętać o większej zawartości tłuszczu.

Pożądana zawartość suchej masy podczas kiszenia słonecznika powinna mieścić się w granicach 30–40%. Gdy jest niższa, może powodować niekorzystne procesy podczas fermentacji oraz obfity wyciek soków kiszonkowych. Do zbioru na kiszonkę używa się tych samych maszyn co do zbioru kukurydzy. Ogólnie uznaje się, że kiszonka ze słonecznika jako całkowity zamiennik kiszonki z kukurydzy powoduje spadek mleczności lub mniejsze przyrosty zwierząt. Jednak olejowe odmiany słonecznika mogą częściowo zastąpić kiszonkę z kukurydzy bez większego spadku produkcji mleka czy przyrostów ciała.