Gdy komornik puka do drzwi

Egzekucja może być prowadzona m.in. z rachunków bankowych, nieruchomości, ruchomości, wynagrodzenia za pracę, posiadanych praw majątkowych. Komornik wszczyna ją na wniosek wierzyciela po wydaniu przez sąd prawomocnego wyroku nakazującego spłatę długu. Wyrokowi musi być nadana klauzula wykonalności. Komornik ma obowiązek poinformowania dłużnika o wszczęciu egzekucji oraz o tym, z jakiego tytułu i na rzecz kogo prowadzone jest postępowanie oraz jakich kwot dotyczy.

Jedynym sposobem uniknięcia kosztów związanych z działaniami komornika jest jak najszybsza spłata zadłużenia. Jeśli nie jest to możliwe, warto podjąć próbę wynegocjowania z wierzycielem takich warunków spłaty, które pozwolą stopniowo uregulować zaległości. To bowiem wierzyciel decyduje o przebiegu postępowania egzekucyjnego, a komornik jest związany jego wnioskami. Należy pamiętać, że spłata zadłużenia do rąk wierzyciela nie powoduje automatycznego zakończenia postępowania egzekucyjnego. Skutek taki ma tylko wpłacenie należności komornikowi. W razie spłaty długu do jego rąk wierzyciel powinien wycofać wniosek od komornika.

Wyłączenia te nie mają zastosowania w razie równoczesnego skierowania egzekucji do wszystkich nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez dłużnika.

Gdy komornik zajął przedmiot wyłączony spod egzekucji, naliczył zbyt wysokie jej koszty, nie umorzył postępowania, chociaż egzekucję skierowano do niewłaściwej osoby, można złożyć skargę na komornika lub pozew przeciwko wierzycielowi. Skargę adresuje się do sądu rejonowego, przy którym działa komornik. Jeśli strona lub osoba, której zaszkodził komornik, była obecna przy jego czynności lub była zawiadomiona o jej terminie – na wniesienie skargi jest tydzień od dnia dokonania tych czynności. Jeżeli skarżący nie był zawiadomiony – termin na wniesienie skargi biegnie od dnia, kiedy dowiedział się o dokonanej czynności.

Skarga na czynności komornika powinna być sporządzona analogicznie jak każde pismo procesowe. Powinna więc zawierać:

• oznaczenie sądu, do którego jest skierowana, imię, nazwisko lub nazwę stron i pełnomocników,

• oznaczenie rodzaju pisma,

• podpis strony lub pełnomocnika,

• listę załączników.

Należy w niej określić zaskarżone działanie lub czynność, której zaniechano, oraz wnioskować o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.

Od 8 września br. skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności. Komornik zaś albo sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności i przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, albo uwzględnia skargę. Należy pamiętać, że wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności. Chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma jej dokonanie, o co można wnioskować w skardze. Od skargi wnosi się opłatę w wysokości 100 zł. Skarżący może jednak ubiegać się o zwolnienie od niej.

Jeśli egzekucja jest nieuzasadniona, dłużnik może żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub w części. W tym celu wnosi pozew przeciwko wierzycielowi do sądu, w którego okręgu prowadzona jest egzekucja. W zależności od wartości przedmiotu sporu będzie to sąd rejonowy albo sąd okręgowy. Od pozwu pobierana jest opłata wynosząca 5% wartości ściąganej przez komornika kwoty.