Burakowi pastewnemu wystarczy V klasa
Burak pastewny najlepiej plonuje w rejonach o wysokiej sumie opadów atmosferycznych (plony ponad 1000 q/ha nie są rzadkością), ale bardzo dobrze rośnie na słabych glebach, nawet V klasy. Musi to być jednak gleba o głębokim podglebiu i słabo przepuszczalnym podłożu. Dobrym przedplonem są rośliny zbożowe oraz ziemniaki. Buraki pastewne, tak jak cukrowe, powinny rozpoczynać płodozmian i być uprawione na oborniku. Nawożenie fosforem i potasem powinno być wykonane – podobnie jak pod buraki cukrowe – jesienią, w ilości 80–120 kg P2O5kg/ha i 150–200 kg/ha K2O. Azot w ilości 100–150 N/ha rozsiewamy wiosną – 2/3 dawki przedsiewnie i 1/3 dawki pogłównie, najpóźniej do połowy czerwca.
Uprawki przedsiewne wykonujemy jak pod buraki cukrowe na głębokość do 6 cm, najlepiej jednym przejazdem agregatu uprawowego. Na hektar, optymalnie w II dekadzie kwietnia, wysiewamy jedną jednostkę siewną nasion, czyli 100 tys. szt., na głębokość 2–3 cm. To zapewni optymalną obsadę 70–85 tys. roślin na hektarze po wschodach. Oczywiście dotyczy to nasion odmian jednokiełkowych i otoczkowanych, bo trzeba dodać, że są też nasiona wielokiełkowe.
Można osiągnąć 120 t/ha buraka pastewnego
Buraki pastewne wymagają takich samych zabiegów pielęgnacyjnych i ochronnych, jak buraki cukrowe. Dlatego np. w razie odchwaszczania warto sięgnąć po sprawdzone preparaty w burakach cukrowych, które są także zarejestrowane do ochrony buraków pastewnych. Ponieważ burak pastewny odznacza się dużą wrażliwością na jesienne przymrozki, jego zbiór należy przeprowadzić w terminie wcześniejszym niż buraka cukrowego, tj. w pierwszej połowie października. Zebrane korzenie trzeba chronić zarówno przed przemarznięciem, jak i przed przegrzaniem – to jest główny i jedyny minus buraka pastewnego.
Nowe odmiany buraków pastewnych o kształcie owalnym po wcześniejszym ogłowieniu liści, można bez przeszkód zbierać np. kombajnem ziemniaczanym. Niestety, odmiany o korzeniu walcowatym, rosnące w 60% nad ziemią, lepiej zbierać ręcznie. Korzenie buraków pastewnych zawierają od 11 do 15% suchej masy. Plony korzeni praktycznie wszystkich zarejestrowanych odmian w doświadczeniach COBORU przekraczają 1000 q/ha. W dobrym roku można zebrać nawet 1200 q/korzeni z ha, co po przeliczeniu daje plon suchej masy ponad 160 q/ha.
Jedno- i wielokiełkowe. Co charakteryzuje odmiany buraka pastewnego?
W Krajowym Rejestrze jest wpisanych 18 odmian buraka pastewnego. Są to w kolejności alfabetycznej: Brick, Centurion, Cyklamen, Feldherr, Krakus Bis, Krezus, Kyros, Rekord Poly, Rekord Poly Bis, Solidar, Solidar Bis, Syriusz, Syriusz Bis, Troya, Ursus Poly, Ursus Poly Bis, Zentaur Poly i Zentaur Poly Bis.
Zależnie od odmiany i warunków wegetacji, buraki pastewne zawierają tylko od 12,5 do 15,5% suchej masy. W suchej masie znajduje się ok. 89% substancji organicznej, 8–10% s.m. stanowi białko ogólne, 0,6–0,7% tłuszcz surowy, 6,5–8,5% włókno surowe, 69–75% bezazotowe wyciągowe i 55-61% cukier. Strawność u przeżuwaczy substancji organicznej buraków pastewnych sięga 88%, białka ogólnego – 65%, tłuszczu surowego – 30, włókna surowego – 60%, bezazotowych wyciągowych – 95%. Strawność u świń substancji organicznej sięga 86%, białka ogólnego 61%, tłuszczu surowego – 86%, włókna surowego – 60%, bezazotowych wyciągowych – 92%. W diecie zwierząt buraki pastewne stanowią paszę smaczną, dietetyczną i bardzo chętnie zjadaną przez bydło, ale także owce, konie i trzodę chlewną. To ile i jakim grupom żywieniowym można podawać buraki cukrowe najlepiej skonsultować ze specjalistami od żywienia zwierząt.
