Niedawno pisaliśmy o sposobach monitorowania nalotów szkodników i o ich progach szkodliwości. Dziś w oparciu o dostępne opisy naukowców w z Instytutu Ochrony Roślin – PIB w Poznaniu, przypomnimy cechy rozpoznawcze, biologię rozwoju i szkodliwość chowacza brukwiaczka.
Nalot na plantacje rzepaku następuje wiosną
Chrząszcz chowacza brukwiaczka osiąga długość od 3,2 do 4 mm. Jest szarawo zabarwiony z powodu szarych łusek włosowych, a głowa wydłużona jest w cienki, do dołu wygięty ryjek. Nie należy sugerować się cienkim wygiętym do dołu ryjkiem, jako cechą rozpoznawczą konkretnie tego chowacza, bo wszystkie chowacze tak mają. Cechą odróżniającą brukwiaczka od chowacza czterozębnego jest, że ten drugi jest nieco mniejszy i na górnej stronie między pokrywami skrzydeł przy przedpleczu (za tarczą szyjną) ma jasną plamkę.
Larwa brukwiaczka osiąga 7 mm długości, nie ma odnóży i jest białożółta, zakrzywiona do wewnątrz. Głowa młodych larw jest początkowo czarna, z czasem zmieniająca barwę na żółtobrązową, ma charakterystyczną szczecinę w górnej części.
Chrząszcze chowacza brukwiaczka zimują w glebie na polach po rośli...
Larwa brukwiaczka osiąga 7 mm długości, nie ma odnóży i jest białożółta, zakrzywiona do wewnątrz. Głowa młodych larw jest początkowo czarna, z czasem zmieniająca barwę na żółtobrązową, ma charakterystyczną szczecinę w górnej części.
Chrząszcze chowacza brukwiaczka zimują w glebie na polach po rośli...
