Naturalnym źródłem wapnia w glebie są węglany, krzemiany, glinokrzemiany i siarczany. Gleby wytworzone z wapieni oraz gleby pobagienne są zasobne w wapń i charakteryzują się większą zdolnością buforową, czyli w praktyce są odporniejsze na zmiany odczynu. Najmniej wapnia jest natomiast w glebach płowych oraz bielicowych.
Coraz mniej wapnia w glebie
Zawartość wapnia w glebie zależy głównie od rodzaju skały macierzystej, a jego dostępności dla roślin, od stopnia kwasowości gleby, która decyduje o intensywności rozpuszczalności danego minerału i uwalnianiu z nich wapnia. W efekcie wapń w glebie występuje w formach mniej lub bardziej dostępnych dla roślin. Przy pH powyżej 7,2 wapń jest na przykład niedostępny dla roślin z uwagi na tworzenie przez ten kation połączeń nierozpuszczalnych w wodzie. Wraz ze,,starzeniem się gleb” i wskutek przemywania ich przez opad atmosferyczny ilość wapnia w glebie sukcesywnie zmniejsza się. To sprzyja procesowi zakwaszenia gleb i uwalnianiu do roztworu glebowego szkodliwych związków glinu, którego jony hamują procesy fizjologiczne roślin. Optymalny udział kationów zasadowych w kompleksie sorpcyjny...
