Cesarz Wilhelm
Cesarz Wilhelm jest to stara odmiana wczesnozimowa. Drzewo rośnie bardzo silnie, tworzy szeroką, wyniosłą, owalną koronę z grubymi konarami. W okres owocowania wchodzi dość późno, chyba że szczepiona na podkładkach skarlających. Owocuje rokrocznie, umiarkowanie. Owoce są średniej wielkości, czasem duże, wyrównane o szeroko-stożkowym kształcie. Pokryte są grubą, chropowatą, żółtozłotą skórką z prążkowanym, matowym karminowym rumieńcem. Na skórce jest wiele przetchlinek. Miąższ jest żółtobiały, twardy, w czasie przechowywania kruszeje. Jest soczysty, słodko kwaśny, winny, z korzennym posmakiem. Owoce zrywamy pod koniec września, do konsumpcji nadają się w grudniu. Odmiana jest odporna na choroby, także na mączniaka i parcha. Preferuje stanowisko nasłonecznione i żyzną, próchniczą glebę o odczynie pH 6,2–6,7.
Landsberska (Renata Landsberska, Reneta Gorzowska)
Landsberska zwana również Renatą Landsberską lub Renetą Gorzowską, jest odmianą, która oprócz przetwórstwa może być przeznaczona do bezpośredniego spożycia z uwagi na smak i aromat owoców. Wymaga stanowiska słonecznego, gleby żyznej, umiarkowanie wilgotnej o odczynie pH 6,2–6,7. Dojrzałość osiąga pod koniec września. Drzewo tworzy szeroką, spłaszczoną, luźną, rozłożystą koronę. W okres owocowania wchodzi wcześnie, rodząc przemiennie średnie lub duże jabłka o kulisto-stożkowym kształcie, zielonożółtej skórce z delikatnym pomarańczowym rumieńcem. Miąższ jest zielonokremowy, smaczny, soczysty, winny, aromatyczny. Po zbiorze pod koniec września powinny trafić do przechowalni do listopada, by nabrać smaku. Odmiana podatna jest na parcha i mączniaka, wrażliwa na zarazę ogniową i mróz.
Zobacz też: Gąsienice niszczą jabłonie? Sprawdź, jak je skutecznie powstrzymać
Złota Reneta
Złota Reneta jest kolejną odmianą poszukiwaną przez miłośników szarlotek i musów. Drzewo tworzy stożkową koronę od dołu szerszą. W okres owocowania wchodzi szybko rodząc corocznie średnie lub duże jabłka. Owoce pokryte są złotą skórką z niewielkim rumieńcem. Miąższ żółty o ciekawej korzennej nucie, lekko kwaśny, winny. Można je zarówno przetwarzać, jak i jeść na surowo. Osiągają dojrzałość zbiorczą we wrześniu. Nie ma wielkich wymagań co do gleby, wystarczy lekko kwaśny odczyn i nie musi być bardzo bogata, choć na zasobnej wyda lepszej jakości i obfitszy plon. Znosi chłód i rzadko zapada na choroby.
Szara Reneta
Szara Reneta jest bardzo starą odmianą i nadal cieszy się popularnością z racji wytrzymałości na mróz, odporności na choroby oraz przydatności zarówno przetwórczej, jak i na surowo. Jabłoń tworzy kulistą, nieco spłaszczoną koronę. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, plonując obficie, przemiennie, dojrzałość osiąga we wrześniu. Owoce są duże i bardzo duże, kulisto spłaszczone o zielonej skórce, która w miarę dojrzewania zmienia kolor na żółty. Skórka jest gruba, szorstka, szarordzawa, czasami z rozmytym rumieńcem od strony nasłonecznionej. Jabłoń wymaga ciepłego i słonecznego stanowiska, gleby żyznej, piaszczysto-gliniastej i bogatej w składniki pokarmowe.
Piękna z Boskoop
Piękna z Boskoop to jedna z wartościowszych odmian z przeznaczeniem na przetwory oraz do spożycia bezpośredniego w okresie wczesnozimowym. Drzewo rośnie początkowo bardzo silnie, tworząc kulistą, lekko spłaszczoną koronę. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, plonuje obficie z tendencją do przemiennego. Rodzi owoce duże, czasem bardzo duże, wydłużone, wyrównanej wielkości, baryłkowate. Pokryte są skórką średniej grubości, szorstką, ordzewioną, zieloną, w miarę dojrzewania skórka nabiera złotawo żółtego zabarwienia z buraczkowym rozmytym rumieńcem z ciemniejszymi prążkami. Miąższ jest gruboziarnisty, kruchy, kwaśny, smaczny, z korzenną nutką. Dojrzałość osiąga we wrześniu – październiku. Mało wrażliwa na choroby.
Grochówka
Grochówka jest odmianą typową na przetwory. Drzewo tworzy stożkowatą koronę, która czasami staje się szeroko rozłożysta. Późno wchodzi w okres owocowania, plonuje obficie, lecz przemiennie. Owoce są średniej wielkości lub małe o nieco wydłużonym kształcie, lekko jajowate. Skórka jest gładka, matowa, żółtozielona z odcieniem szarości i lekkim marmurkowym, paskowanym rumieńcem. Miąższ jest białozielony, dojrzewając zmienia barwę na bardziej żółtą, początkowo kwaśny i cierpki, po dłuższym przechowywaniu nabiera słodkości i soczystości. Zbiera się je w październiku, dojrzałość konsumpcyjną osiągają w styczniu. Odmiana odporna na mróz i choroby, w tym parcha.
Małgorzata Wyrzykowska
