Zbliża się okres sadzenia drzew i krzewów owocowych, posadźmy kilka starych, sprawdzonych odmian jabłoni, których owoce są idealne do celów przetwórczych. Wśród nich znajdziemy Antonówkę Półtorafuntową, Antonówkę Zwykłą, Boiken, Cesarza Wilhelma, Landsberską, Złotą Renetę, Szarą Renetę, Piękną z Boskop czy Grochówkę.
Antonówka Półtorafuntowa – królowa szarlotki
Antonówka Półtorafuntowa zwana również śmietankową, znana jest od lat i wg niektórych niezastąpiona na mus czy szarlotkę i to nie ulega wątpliwości. Drzewo tej odmiany rośnie silnie, tworząc kulistą koronę. Pędy pokrywają duże liście. Jest odmianą średnio późno wchodzącą w okres owocowania, chyba że podkładka, na której jest szczepiona należy do skarlających. Owoce są bardzo duże, niekiedy osiągają wagę do 600 g, delikatnie żebrowane o lekko ordzewionym zagłębieniu szypułkowym.
Miąższ pokryty żółtobiałą cienką skórką jest biały, drobnoziarnisty, kwaśny, aromatyczny. Odmiana jest odporna na mróz i choroby. Jej wadą jest przemienne owocowanie. Dojrzałość zbiorczą osiąga pod koniec sierpnia. Zaletą jest to, że poradzi sobie na każdej glebie, choć lekko kwaśnej i żyznej wyda lepszej jakości owoce.
Antonówka Zwykła tworzy szeroką, lekko spłaszczoną koronę, w pierwszych latach rośnie słabo i często ma krzywy pień. Koronę tworzy niewiele konarów, które nie zagęszczają się zbytnio. Plonuje przemiennie, co zmniejsza jej opłacalność. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie. Owoce, które są pokryte zielonożółtą skórką są duże lub średniej wielkości.
Miąższ jest biały z kremowym lub zielonym odcieniem, gruboziarnisty, kwaśny, kruchy, luźny i bardzo aromatyczny. Dojrzewa na początku września. Jest bardzo odporna na choroby grzybowe, ale wrażliwa na zarazę ogniową i brunatną zgniliznę, wytrzymuje mrozy. Rośnie i owocuje na wszystkich glebach (preferuje pH 6,2–6,7), na mniej urodzajnych rodzi drobniejsze owoce.
Boiken – zimowa klasyka
Boiken to stara odmiana, która tworzy luźną, kulistą koronę. Na dobrej glebie może osiągnąć duże rozmiary, chyba że szczepiona jest na podkładce skarlającej. Wcześnie wchodzi w okres owocowania i jest bardzo plenna, choć wykazuje skłonność do owocowania przemiennego. Boiken rodzi owoce średniej wielkości, kulisto-stożkowe albo kulisto-spłaszczone, skórka stosunkowo gruba, początkowo zielona, z czasem nabiera jasnożółtego koloru z lekkim rozmytym rumieńcem.
Miąższ biały, jędrny, ścisły i kwaśny. To typowa zimowa odmiana, a jej owoce dojrzewają w drugiej połowie października i przed zbiorem nie opadają. Znosi temperatury do -30 stopni C, jest dość wrażliwa na parch i mączniak. Jabłoń preferuje stanowiska słoneczne, glebę przeciętną o pH 6,2–6,7.
Ciąg dalszy nastąpi
Pozostałe odmiany zaprezentujemy wkrótce.
Małgorzata Wyrzykowska
