Jesień sprzyja sadzeniu świdośliwy

Świdośliwa preferuje gleby piaszczysto-gliniaste, gdzie możemy spodziewać się wyższego plonu niż z gleb ciężkich, gliniastych czy ilastych. Nie znosi podmokłych terenów i zalewania korzeni. Rośliny będą wdzięczne za dawkę nawozów organicznych przed posadzeniem, jak również ściółkowanie już posadzonych. Lubią również glebę o pH 6,0–6,5, tolerują do pH 7,5. Podczas wegetacji dostarczamy dawki nawozów na podstawie wyników analizy gleby i liści. Jeżeli nie znamy wyników badań gleby, rośliny nawozimy w dawkach podobnych do stosowanych przy uprawie krzewów jagodowych. Świdośliwa jest wrażliwa na zachwaszczenie, szczególnie w pierwszych latach uprawy. Dlatego ważne jest również, by stanowisko pod nasadzenia było gruntownie przygotowane i wolne od chwastów trwałych. W naszym klimacie jest całkowicie mrozoodporna.

Rozstawa jest uzależniona od klasy botanicznej gleby, sposobu uprawy, a także odmiany. Zazwyczaj rośliny sadzimy w rzędach odległych o 3,5 m, natomiast w rzędzie – około 1 m. Krzewy odmian słabiej rosnących można sadzić w odstępach ok. 70 cm. Dla ograniczenia zachwaszczenia można stosować wykaszanie międzyrzędzi, a w rzędach stosujemy herbicydy lub ściółkowanie krzewów.

Świdośliwa to bogactwo witamin i cennych mikroelementów, ale też wiosną – burza białych kwiatów

Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest cięcie krzewów. Pierwsze wykonujemy po posadzeniu, by zmusić roślinę do wytworzenia silnych pędów i pobudzenia jej do wzrostu. Zabieg cięcia wykonujemy wczesną wiosną, nim zostanie wznowiona wegetacja, ale po ustąpieniu dużych spadków temperatur. Cięcie to istotny zabieg, gdyż świdośliwka wydaje najdorodniejsze owoce na młodych, ubiegłorocznych i starszych, silnych pędach. Konieczne jest cięcie sanitarne, które polega na usuwaniu pędów chorych, uszkodzonych i słabych. Tak jak w przypadku innych krzewów, tak i tu dbamy o dobre nasłonecznienie środka krzewu, usuwanie pędów nisko rosnących i płożących się. Silne cięcie przeprowadzamy od 6–7 roku.