W Zwierzyńcu Starzyno przytulisz kurę, pospacerujesz z wielbłądem i odpoczniesz

– Proszę mu dać gruszkę na otwartej dłoni. Nie ma się co bać, on jest bardzo delikatny. Mąż jest w Alladynie zakochany, przytula go częściej niż mnie. Ale tak się przyzwyczailiśmy, że już byśmy go nie oddali – mówi Magda, żona Artura.

– 810 kilo żywej wagi. Nie śpi na wybiegu, tylko w budynku gospodarczym. Chodzimy czasem dalej, na spacery po wiosce. Ale zawsze przed jedzeniem, bo po jedzeniu to on jest leniuch, nie ruszy się. Raz pobiegł gdzieś w wieś. On sobie truchtał, a ja prawie płuca wyplułem. Pomyślałem, że skoro można kupić w Jastrzębiej Górze, nad samym morzem, oscypki czy ciupagę, to można tu mieć i wielbłąda. Wiem, że jesteśmy jedyni na Pomorzu – mówi Artur.

Opowiada o Alladynie jak o synu. Głaszcze, tarmosi, robi sobie z nim selfie. Ale dosiąść go nie pozwala nikomu. Kiedy Dawid, syn, udaje, że chce to zrobić, Artur jednym słowem ucina zapędy. Aladyn ma mieć u Bullmannów raj.

• Artur ze swoim ulubieńcem Alladynem. Wielbłąda można czasem znaleźć buszującego w dzikich śliwach, które rosną na wybiegu 

Idziemy do kóz. Balbinka, mała Basia, duża Basia. Przychodzą na zawołanie jak psy, wyciągają szyje. Artur chodzi z nimi na długiej smyczy na spacery. Zabiera też oczywiście Zosię, czyli kuca.

– W sezonie nie daje się przejść przez główną ulicę. Kiedy Magda z dziećmi stoi którąś minutę, podchodzę z Zosią. Wtedy zatrzymuje się cały sznur – mówi Artur.

Dużą Basię oddała Bullmannom pani z gospodarstwa w sąsiedniej wiosce. Nie miała już siły na jej utrzymywanie. Małą Basię Artur odkupił od człowieka, który niedaleko budował dom i kupił sobie kozę. Miała być ozdobą. Ale chwilę później założył ogród i posadził kwiaty. W chwilę zdecydował, że kozy nie chce. Balbina, najmłodsza w gronie, też nie zagrzała miejsca u poprzednich właścicieli.

Cały Zwierzyniec ma raptem rok, a w wersji z wybiegiem istnieje od marca. Ale żeby zrozumieć, o co w nim chodzi, trzeba trochę sięgnąć do historii Artura i Magdy.

• Nieśmiała Zosia, czyli ukochany kuc, który uwielbia, jak pozostałe czworonogi, spacery po wsi. U Bullmannów znalazła kochający dom

Artur wychował się w Starzynie, w domu z ogródkiem. Rodzice nie pracowali już w gospodarstwie, ale takie z prawdziwego zdarzenia mieli mieszkający na drugim końcu wioski dziadkowie. Artur pamięta dzieciństwo z mlekiem prosto od krowy, jajami podbieranymi kurom i smakiem domowych twarogów.

– Były świnka, krowa, kury, kaczki, gęsi. Swojska wędlina to coś, czego nie da się przecenić. Kiedyś wszyscy tu coś hodowali. A dziś – tylko domy z ogródkami. Ludziom nie opłaca się trzymać zwierząt, taniej jest pójść do sklepu i kupić – opowiada założyciel Zwierzyńca Starzyno.

Kiedy poznał Magdę i założył rodzinę, postanowił, że jego dzieci będą znały taką wieś. Że nauczy ich podniebienia prawdziwych smaków. Ale zanim zaczął realizować to marzenie, los rzucił go – hydraulika z zawodu – za granicę. Pięć lat, już z rodziną, przemieszkali i przepracowali w Szkocji.

– Wróciliśmy trzy lata temu. Zaczęliśmy remont domu. Zatrudniłem się w pobliskim parku rozrywki. Poznałem tam Daniela – człowieka z fundacji Evan ratującej konie. W lutym 2019 roku poprosił, żebym pojechał z nim skontrolować stan kuca, którego ktoś kupił sobie jako atrakcję. Koń „istniał” tylko w sezonie, przez resztę roku pozostawał niemal bez opieki. Zobaczyłem skrajnie zaniedbane zwierzę. Nigdy nie mieliśmy psa ani kota – mamy w domu alergika – ale już nie wyobrażałem sobie życia bez Zosi – mówi Artur.

Kiedy żona zobaczyła go z kucem w drzwiach, zapytała tylko: „Co to?”. On odpowiedział: „Koń” i uznał kwestię za wyjaśnioną. Szybko okazało się, że Zosia ma magiczny wpływ na dzieci.

– Zawsze był problem ze smartfonem. Wiecznie granie, sporo naszego krzyku. Aż tu nagle Dawid raz nalał wody Zosi, innym razem nakarmił i poszedł na spacer, na który zabierał koleżankę – wspomina.

Potem Arturowi zamarzyły się kaczki. Któregoś dnia pojechał zatankować i wrócił z parą kaczek – Jasiem i Małgosią. Cieszył się, że dzieci potrafią odejść od telewizora i nie grać na Play Station.

Następnie sprowadzili piętnaście kur od pracującej na fermie kuzynki. Dali im przestrzeń, a pojawienie się pierwszego jajka świętowali całą rodziną.

– Nagle okazało się, że do kur, do gęsi przychodzą nasi znajomi z dziećmi. A z czasem zaczęli przyjeżdżać znajomi znajomych. Pojawiali się rodzice z niepełnosprawnymi dziećmi, które wyjeżdżały ze Zwierzyńca szczęśliwe. Zeszłej jesieni pojawiła się mała Basia – opowiadają.

Mówią, że przy kozach dojrzała w nich myśl, żeby ich Zwierzyniec pełnił funkcję edukacyjną. Ale jak rozreklamować zagrodę z kurą czy kaczką? Potrzebne było coś, czego nikt na Pomorzu nie miał. I pojawił się Alladyn.

– Zeszłego lata Daniel przyjechał do Starzyna z Alladynem, którego trzymał jako atrakcję pozwalającą skuteczniej zbierać pieniądze na ratowane konie. Wielbłąd miał reklamować atrakcje w parku rozrywki. Powiedziałem Magdzie, że koczują we wsi, a ona na to, żeby przyszli w takim razie z wielbłądem na obiad. I przyszli. A chwilę później wielbłąd został – opowiada Artur.

Jesienią do zagrody trafiły jeszcze dwie kozy, potem króliczyca, która nie trzymała młodych, a właścicielowi żal było ją ubijać. Całkiem niedawno – kogut, którego właścicielka oddała, bo przeszkadzał jej sąsiadom. Do marca zwierzęta mieszkały w ogrodzie przy domu. W marcu tego roku Artur zbudował wybieg i przeniósł do niego zwierzęta. Przy domu zostały tylko stada gęsi i kaczek. Uruchomił stronę internetową, grafik wycieczek szkolnych już był niemal pełen. Gotowy był ciągnik z przyczepą do krótkich wycieczek... I wybuchła pandemia.

– Nie było szkół, nie było przypadkowych turystów. Zaczęliśmy dokładać do zagrody. Teraz zastanawiam się, jak zarobić na tyle zwierząt. Utrzymanie samego Alladyna kosztuje trzy razy tyle, co utrzymanie konia. Myślę o założeniu fundacji, ale póki co znajoma zorganizowała zbiórkę na zrzutka.pl – mówi zrozpaczony Artur.

• Dawid ma swoje pięć ulubionych kur, które tylko czekają, żeby wziąć je na ręce

Karolina Kasperek
Zdjęcia: Karolina Kasperek