Podczas żywienia pastwiskowego bardzo często występuje niedobór składników mineralnych, a jak się okazuje – zielonki pastwiskowe zazwyczaj są ubogie w sód (Na) i nie pokrywają zapotrzebowania na ten pierwiastek. Niedobory sodu występują najczęściej u szybko rosnących, młodych zwierząt oraz u bydła, które narażone jest na oddziaływanie wysokich temperatur, podczas których występują duże straty wody i Na wraz z potem. I właśnie pierwszym objawem niedoboru soli (NaCl) w organizmie jest chęć lizania drzew, zakrzaczeń, ziemi oraz innych osobników w stadzie, co bardzo często prowadzi do agresji i wzajemnego kaleczenia się.
Niewystarczająca ilość związków mineralnych w zielonce pastwiskowej może powodować u bydła zaburzenia, które mogą przyjąć nawet formy ostre z klinicznymi objawami
Niedobory sodu wzmaga nadmiar potasu w dawce, dlatego też bardzo często niedobór sodu pojawia się u zwierząt wypasanych na pastwiskach obficie nawożonych potasem (gnojówka, gnojowica czy sole potasowe).
Najlepszym zatem sposobem uzupełnienia niedoborów sodu jest zapewnienie wypasanym zwierzętom stałego dostępu do lizawek solnych. Można również zastosować dodatek 0,5% soli do mieszanki treściwej.
Warto mieć na uwadze, że podczas żywienia pastwiskowego bardzo często występują niedobory składników mineralnych i dlatego konieczne jest stosowanie w tym okresie mieszanek mineralnych, które skarmia się najczęściej w postaci sypkiej, w specjalnych pojemnikach zlokalizowanych obok poideł. Jeżeli zwierzęta dokarmiane są mieszanką treściwą, to hodowcy często włączają mieszankę mineralną do tej właśnie paszy. W dobrej mieszance mineralnej na okres letni powinny znaleźć się mikroelementy takie jak: jod, selen, cynk i kobalt. Jod zalecany jest szczególnie w rejonach o niskiej zasobności gleby w ten pierwiastek, czyli na terenach podgórskich i górskich, gdzie zwierzętom należy podawać sól jodowaną lub premiksy z udziałem jodku potasu.
Beata Dąbrowska
