Planując wiosenne nawożenie azotem w uprawach ozimych oraz jarych bardzo ważne jest dobre rozpoznanie właściwości stanowiska. Jednym z podstawowych wskaźników pozwalających oszacować wiosenne zasoby tego składnika w glebie jest oznaczenie zawartości azotu mineralnego tzw. N-min w okresie wczesnej wiosny. Badania te są powszechnie wykonywane w okręgowych stacjach chemiczno-rolniczych.
Mimo iż badania zawartości azotu ogranicza krótki termin pobierania prób, a w praktyce, z formy takiego doradztwa korzystają wciąż nieliczni rolnicy – to oznaczenie zawartości azotu mineralnego tzw. N-min w glebie jest bezpośrednią i najbardziej precyzyjną metodą oceny glebowych zasobów tego składnika. Badania zawartości azotu mineralnego w glebie prowadzi się przeważnie dla potrzeb wykorzystania ich w doradztwie nawozowym oraz dla oceny skutków nawożenia azotem w aspekcie ochrony środowiska. Ze względu na zmienność tego składnika w glebie zalecane jest coroczne badanie zawartości N-min w glebie do oceny potrzeb nawożenia roślin i ustalenia wielkości dawek azotu.
Dla oceny stanu środowiska glebowego zawartość azotu mineralnego oznacza się w próbkach glebowych pobranych jesienią. Badania prowadzone są w celu określenia ilości azotu pozostającego w glebie, na skutek niewykorzystania przez rośliny, gdyż nadmierna ilość azotu pozostawiona jesienią w glebie stwarza niebezpieczeństwo wymycia azotanów poza strefę korzeniową do wód gruntowych i w związku z tym ich zanieczyszczenie.
Test N-min pozwala określić zawartości dostępnych dla r...
