Najważniejszy jest pierwszy pokos, czyli tanie białko z pola

Jak sporządzić wartościową sianokiszonkę dla bydła?

Hodowcy, oceniając wyniki analiz laboratoryjnych kiszonek z traw, często zauważają niski poziom białka i cukrów, niską strawność oraz ilość włókna i amoniaku przekraczającą normy. Tymczasem sianokiszonka może stanowić wartościową paszę objętościową. Warunkiem jest jednak właściwe jej przygotowanie, także na etapie pokosu. Niezbędne warunki wydajnych plonów w produkcji sianokiszonki, które często są lekceważone, to: wysokość cięcia, termin koszenia i oczywiście aura.

Jaka jest zalecana wysokość cięcia dla traw, a jaka dla lucerny?

Prawidłowa wysokość cięcia poprawia odporność roślin na suszę. Niska ruń szybko wypalana jest przez słońce, a niskie koszenie pozbawia roślinę cennych substancji zapasowych. Konsekwencją jest wysoki poziom popiołu w sianokiszonce, co z kolei wpływa na gorszą smakowitość i strawność. Zalecana wysokość cięcia to: 6 cm dla traw i 7–8 cm dla lucerny.

Zbadana doświadczalnie różnica w wysokości cięcia trawy o 1–1,5 cm poniżej zalecanego poziomu daje efekt w postaci 2–4 dodatkowych bel z 1 ha, jednak biorąc pod uwagę brak pewności co do drugiego pokosu, trudno mówić o oszczędności. Prawidłowe cięcie może natomiast przynieść zysk w postaci połowy pokosu.

Cięcie lucerny poniżej 6 cm pozbawia roślinę substancji zapasowych z szyjki korzeniowej, odpowiedzialnej za całoroczne magazynowanie zapasów, dzięki którym lucerna jest w stanie przetrwać suszę i mroźną zimę. Niskie koszenie uszkadza organ spichrzowy, co oznacza, że roślina musi odbudowywać szyjkę od nowa. Taka roślina słabo się rozkrzewia, powodując przerzedzanie plantacji i wyższe ryzyko zachwaszczenia wtórnego. Pogarsza się również jakość uzyskanej paszy, bo więcej łodyg, to wyższy udział włókna.

Jaki jest odpowiedni termin pierwszego pokosu?

Jak mantra, powtarzana jest prosta zasada: zbyt późne cięcie, to najczęściej popełniany błąd! Właściwy moment cięcia to więcej darmowego białka, a przecież mleko uzyskujemy właśnie z białka, a nie z masy. Tak więc optymalny termin cięcia to początek kłoszenia w trawach i początek pąkowania w lucernach. Taka trawa jest bardziej strawna i ma mniej włókna. Jej cięcie jest łatwiejsze, a rośliny szybko odbiją, bo podstawa nie jest jeszcze zdrewniała. Linia cięcia nie będzie poszarpana, widoczne jest również sprawne rozkrzewienie się i szybsze zasłonięcie ziemi.

Jak pogoda wpływa na produkcję sianokiszonki?

W procesie produkcji sianokiszonek istotna jest także pogoda. Punktem wyjściowym, poprzedzającym koszenie powinna być więc szczegółowa analiza prognozy pogody, która ułatwia planowanie i sprawny przebieg całego procesu, bez zbędnych strat podczas zbioru.

Właściwa aura zapewnia:

• krótki czas od cięcia do zbioru,
• niskie straty wynikające z nasłonecznienia,
• ograniczenie przetrząsania trawy (po deszczu),
• mniejsze zanieczyszczenie masy,
• ograniczenie ugniatania roślin przez powtórne wjazdy na pole.

Oprac. Beata Dąbrowska
Zdjęcie: Beata Dąbrowska

Artykuł ukazał się w Tygodniku Poradniku Rolniczym 24/2022 na str. 49. Jeśli chcesz czytać więcej podobnych artykułów, już dziś wykup dostęp do wszystkich treści na TPR:  Zamów prenumeratę.