Żywe drożdże na zdrowy żwacz

Gdy dostaną się do treści żwacza uaktywniają się i namnażają. Po pobraniu wraz z paszą i przedostaniu się do żwacza, namnażające się komórki wykorzystują znajdujący się tam tlen, przez co stwarzają lepsze warunki dla beztlenowych bakterii żwacza. Tym sposobem poprawiają warunki do rozwoju bakterii celulolitycznych, które są beztlenowcami, dlatego tlen jest dla nich toksyczny.

Zmniejsza się także ilość produkowanego metanu w żwaczu, co ogranicza straty energii. Podczas procesu namnażania, żywe kultury drożdży wykorzystują składniki pokarmowe i produkują metabolity (głównie peptydy i kwas jabłkowy), które z kolei wykorzystywane są następnie przez mikroorganizmy żwacza. Metabolity produkowane przez drożdże stymulują wzrost bakterii w żwaczu, szczególnie tych, wykorzystujących kwas mlekowy. Oznacza to, że w płynie żwacza zmniejsza się koncentracja kwasu mlekowego, jednej z głównych przyczyn kwasicy.

Udowodniono, że dodatek żywych kultur drożdży zwiększa ilość bakterii celulolitycznych w żwaczu nawet o 50%

Poprzez pozytywne zmiany w żwaczu, których efektem jest zwiększenie populacji bakterii celulolitycznych, poprawie ulega strawność włókna, a zatem, więcej składników pokarmowych staje się dostępna dla krowy do produkcji mleka. Poprawia się także efektywność syntezy białka mikroorganizmów w żwaczu, a szybszy metabolizm prowadzi do wyższego pobrania suchej masy dawki.

Preparaty zawierające żywe kultury drożdży nie są tanie, dlatego też – jak zalecają żywieniowcy – powinny być stosowane głównie w okresie wzmożonego zapotrzebowania na energię, czyli w okresie okołoporodowym. Skarmianie należy rozpocząć na około 5 tygodni przed planowanym wycieleniem. Dawkowanie żywych kultur drożdży wynosi od 0,5 do 10 g dziennie.