Czy można budować na skarpie grożącej osunięciem ziemi?
Sąsiad nie ma racji. Zgodnie bowiem z art. 147 Kodeksu cywilnego, właścicielowi nie wolno dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby to groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 12 kwietnia 2007 r. (sygn. akt: III CSK 431/06), dla zastosowania art. 147 k.c. nie ma znaczenia, że roboty ziemne mają być wykonywane na podstawie wydanego im przez właściwy organ administracyjny pozwolenia na budowę.
Czym jest utrata oparcia w rozumieniu kodeksu cywilnego?
Robotami ziemnymi według art. 147 k.c. są wszelkie roboty związane z wykopami, podkopami, przekopami itp. Utratę oparcia rozumie się jako wszelkie zakłócenia stabilności konstrukcji znajdujących się na gruncie lub stabilności samego gruntu (np. zagrożenie pęknięciem ścian budynku, osunięciem się ziemi itp.). Przez użyte w art. 147 k.c. pojęcie oparcie rozumie się nie tylko umocnienie pionowe, którego sąsiadujące ze sobą grunty wzajemnie sobie udzielają, lecz także oparcie poziome, które dają poziome warstwy ziemi.
