Żniwa na pustyni - to jednak możliwe!
Pustynia to nie tylko piach. To od teraz też miejsce rolniczych przełomów. A udowodnili to Chińczycy. Na pustynnym obszarze po raz pierwszy udało się im zebrać obfite plony zboża. Jak to możliwe? Otóż pomogły w tym nowoczesne technologie i... cierpliwość. A rezultat? Jałowe gleby Chińczycy zmienili w żyzne pola uprawne.
Rekordowa ilość pszenicy z hektara
W hrabstwie Yutian, położonym na południowym krańcu pustyni Taklamakan, chińscy rolnicy zebrali pierwsze w historii pokaźne plony pszenicy "pustynnej". To efekt niemal roku ciężkiej pracy i wyrównywania ponad 1000 hektarów trudnego, piaszczystego terenu. Dotychczas ruchome piaski i jałowa gleba uniemożliwiały prowadzenie upraw na tak dużą skalę na terenach pustynnych.
Jak Chińczycy „oswoili” pustynię?
Uprawa pszenicy na piasku pustyni? To nie lada wyzwanie. Gleba słabo zatrzymuje wodę i składniki odżywcze, a silne wiatry zasypują młode sadzonki. Rolnicy z Xinjiangu poradzili sobie i z tymi trudnościami, a to dzięki nowatorskim rozwiązaniom. Jakim? Otóż głębokiemu nawożeniu organicznemu, wykorzystaniu siatek ze słomy do stabilizacji piasku oraz doborowi odpornych na suszę odmian pszenicy. Efekt? Imponujący plon - około 4,5 tony pszenicy z hektara.
Pierwsze koty za płoty - jest nadzieja dla rolnictwa pustynnego
Na 173 hektarach pustyni w Chinach powstało miejsce, gdzie po raz pierwszy uprawia się pszenicę ze znakomitymi efektami. Ten sukces z Yutian pokazuje nam, że nawet na suchym, pustynnym terenie można osiągnąć niezłe plony. To nie tylko rekordowe zbiory, ale też nadzieja dla tych, którzy twierdzili, że taka ziemia jest do niczego. Chiński przykład pokazuje, że z odpowiednią cierpliwością, technikami i dostosowaniem się do bardzo trudnych warunków da się uprawiać ziemię nawet tam, gdzie wydawało się to wcześniej niemożliwe.
Pustynia Taklamakan – piasek, piasek, piasek...
Pustynia Taklamakan, położona w zachodnich Chinach, jest jedną z największych pustyń na świecie. Dokładnie to drugą największą pustynią piaszczystą świata o powierzchni równej 270 tys. km², czyli bliskiej powierzchni Polski. Piaszczyste wydmy osiągają na niej nawet kilkaset metrów wysokości. Panują tam ekstremalne warunki. Temperatura latem przekracza 40 stopni Celsjusza. Klimat jest skrajnie suchy. A dodatkowo teren bardzo wietrzny z burzami piaskowymi. Gleba? Jak łatwo można się domyślić - jałowa, więc słabo zatrzymuje wodę i składniki odżywcze. Tak więc uprawa zbóż na Taklamakanie i zbiory w ilości 4,5 tys. tony pszenicy z hektara - to prawdziwe wyzwanie i imponujący rezultat.
Agnieszka Sawicka
