Igliwie idealne na ściółkowanie: jakie rośliny je lubią?

Traktowane po macoszemu jako odpad, okazuje się bardzo dobrym materiałem do ściółkowania roślin uprawnych, jednak nie wszystkich. Teraz jest najlepsza pora na jego pozyskiwanie. Jeśli mamy swój las bądź ogród ozdobny urządzony w stylu leśnym, to igliwie jest w zasięgu ręki.

Czym jest igliwie?

To igły drzew iglastych, czasem z fragmentami uschniętych gałązek. Choć są to rośliny zimozielone, to jednak corocznie systematycznie gubią starsze igły. Skład chemiczny igliwia różni się w zależności od warunków uprawy i gatunku. Jedną cechę ma wspólną – obniża wartość pH.

Jakie są zalety ściółki z igliwia?

Zaletą ściółki z igliwia jest dobra przepuszczalność wody (dużo lepsza niż kory czy zrębków). Ponadto w przeciwieństwie do kory nie zużywa tak dużych ilości azotu do rozkładu. Igliwie hamuje rozwój chwastów. Gdy gęsto i grubo tę ściółkę rozłożymy, stworzymy barierę nie do przebicia. To również izolator termiczny, który zimą chroni system korzeniowy przed mrozem (warstwa 10-centymetrowa), natomiast latem pozwoli utrzymać niższą temperaturę. Należy jednak uważać, by nie usypać ściółki zbyt blisko pni drzewek i krzewów. Możemy bowiem spowodować wystąpienie chorób, np. opieńkową zgniliznę korzeni.

Dla których roślin ściółka z igliwia będzie najlepsza?

Ściółka z igliwia polecana jest głównie dla roślin kwasolubnych, czyli rododendronów i azalii, borówki amerykańskiej, hortensji, liliowców, pierisów, wrzosów i wrzośćców oraz truskawek. Wszystkie wyżej wymienione preferują środowisko, jakie możemy stworzyć, ściółkując igliwiem. Wiadomo bowiem, że każda roślina ma swoje preferencje i jeśli chcemy uzyskać właściwie rosnące i rozwijające się okazy, musimy przestrzegać norm. Dlatego nie należy korzystać z igliwia, ściółkując rośliny cebulowe, w tym tulipany i narcyzy, którym może zaszkodzić takie środowisko. Podobnie jest z warzywami – niektóre z nich, np. psiankowate, wolą bardziej neutralne pH.

kiedy najlepiej zbierać igliwie?

Najlepszym czasem na zbieranie igliwia są późna jesień i zima, kiedy igły są najłatwiej dostępne i najsuchsze. Należy je zbierać w miejscach odległych od ruchliwych dróg, potencjalnych źródeł zanieczyszczenia, aby nie wprowadzać szkodliwych związków i substancji do ogrodu.

Możemy je także przeznaczać na kompost, by uzyskać cenne podłoże, szczególnie prowadząc ogrodnictwo zrównoważone. Warto jednak wziąć pod uwagę, że igły będą trochę dłużej się rozkładały z uwagi na to, że są pokryte warstwą woskową. Proces można jednak przyspieszyć, przekładając warstwę igliwia suchymi liśćmi, skoszoną trawą, resztkami pozbiorczymi roślin, a także polewając gnojówką z pokrzyw lub deszczówką. Co kilka tygodni należy materiał przerabiać. Jednak gotowy kompost uzyskamy dopiero po roku.