Suszony wywar gorzelniany (DDGS) w żywieniu opasów

To pasza bardzo ciekawa, bo białkowo-energetyczna, którą z powodzeniem można wykorzystać zarówno w żywieniu bydła opasowego, jak i krów mlecznych. Co więcej, nieco ponad połowa białka ok. 55% pochodzącego z suszonego wywaru nie rozkłada się w żwaczu tylko jest trawiona dopiero w jelicie cienkim. Jest to tzw. białko chronione, które w lepszym stopniu jest wykorzystywane przez przeżuwacze.

DDGS jest produktem ubocznym uzyskiwanym w trakcie produkcji bioetanolu. Obecnie tona tej paszy kosztuje w granicach 900–1100 zł. Rozbieżność w cenie wynika z tego iż spotykany na rynku suszony wywar charakteryzuje się różną zawartością białka, co w dużej mierze zależy od surowca, z jakiego powstał oraz od technologii produkcji. 

DDGS spotykany w handlu najczęściej ma postać sypką, rzadziej płatków lub peletu. Kiedy powstał z pszenicy, jęczmienia, pszenżyta bądź żyta, ma kolor jasnobeżowy, zaś gdy z kukurydzy – intensywnie żółty. Suszony wywar może być oferowany jako mieszanka, np. pszenno-kukurydziana i wówczas kolor także jest żółty. Suszony wywar charakteryzuje się świeżym i przyjemnym zapachem.

Pasza ta jest wysokobiałkowym produktem,  zawiera 25–30% białka. Jest smakowita i chętnie pobierana przez zwierzęta. Wysoka zawartość fosforu przyswajanego pozwala na obniżenie kosztów paszy (zmniejszone zużycie form mineralnych tego pierwiastka) oraz ograniczenie wydalania fosforu do środowiska. Krajowy DDGS produkowany z ziarna kukurydzy ma poziom białka w granicach 23,5–35,3%, zaś DDGS z żyta 28,5–33,8%.

Cennym składnikiem DDGS są także witaminy z grupy B, witamina A i E oraz mikroelementy: cynk, mangan, miedź, żelazo i selen. DDGS jest źródłem niezbędnych aminokwasów, szczególnie lizyny, metioniny z cystyną, tryptofanu i treoniny. Porównując skład chemiczny DDGS można stwierdzić, że jest to produkt, który pod względem zawartości białka wykazuje podobieństwo do poekstrakcyjnej śruty rzepakowej, pod względem zawartości metioniny – do drożdży i poekstrakcyjnej śruty sojowej, a pod względem zawartości treoniny – do makuchów rzepakowych. Zawiera natomiast mało lizyny i tryptofanu, podobnie jak ziarna owsa i nasion słonecznika.

Wyniki badań wskazują, że w prawidłowo zbilansowanych dawkach pokarmowych (według norm IZ-INRA, 2001) suszony wywar kukurydziany stanowi dobry komponent energetyczno-białkowy w mieszankach treściwych stosowanych w żywieniu cieląt, krów i opasów. W żywieniu cieląt można stosować mieszanki treściwe z udziałem nie więcej niż 15% suszonego wywaru kukurydzianego, a w żywieniu krów mieszanki zawierające od 20 do 25% suszu. W przypadku opasów ten udział może wzrosnąć do 35%.

W doświadczeniu przeprowadzonym na opasanych jałówkach o masie ciała około 350 kg wykazano, że wprowadzenie do dawki pokarmowej 15–30% suszonego wywaru kukurydzianego zamiast płatków kukurydzianych nie miało ujemnego wpływu na dzienne przyrosty masy ciała, pobranie suchej masy oraz wydajność rzeźną i jakość mięsa.

W innym doświadczeniu wykazano, że DDGS może być dobrym substytutem mączki sojowej i kukurydzianej w mieszankach treściwych.